Porównanie regulacji zawartych w art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej z normami ustawy o Policji umożliwia stwierdzenie, że w przypadku ustalenia wysokości ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy lub dodatkowy, należy kierować się nie przelicznikiem 1/30 części miesięcznego uposażenia wraz z dodatkami o charakterze stałym, lecz przyjmować zasady określone w ustawie o Policji w brzmieniu

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie uniemożliwia stosowania znowelizowanego art. 115a ustawy o Policji do sytuacji zaistniałych przed dniem wejścia w życie tej nowelizacji, a zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego muszą być interpretowane tak, aby nie naruszały konstytucyjnego prawa do urlopu i jego ekwiwalentu.

Orzeczenia wojskowych komisji lekarskich dotyczące zdolności do zawodowej służby wojskowej podlegają kontroli sądowej ograniczonej do oceny prawidłowości procesu ich wydawania, w tym kompletności i właściwego rozpatrzenia zgromadzonego materiału dowodowego, przy czym nie jest możliwa weryfikacja merytorycznych ustaleń medycznych dokonanych przez komisję.

Stosowanie przepisu art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu w stosunku do stanów faktycznych, które nastąpiły przed jego wejściem w życie jest dopuszczalne, o ile nie stoi temu na przeszkodzie wykładnia przepisów ustawy nowelizującej, a zadaniem sądów administracyjnych jest dokonanie takiej wykładni przepisów prawa materialnego, które są zgodne z zasadami Konstytucji.

Art. 7 ustawy o cmentarzach jako lex specialis wyłącza możliwość wprowadzania dodatkowych opłat za korzystanie z infrastruktury cmentarnej na podstawie art. 4 ustawy o gospodarce komunalnej.

Możliwość nieodpłatnego obciążenia nieruchomości publicznych ograniczonymi prawami rzeczowymi jest ściśle ograniczona do przypadków przewidzianych przepisem art. 14 ust. 2 u.g.n., a każde odstępstwo od tej zasady w akcie prawa miejscowego stanowi istotne naruszenie prawa i skutkuje stwierdzeniem nieważności aktu prawa miejscowego.