Przetwarzanie odpadów bez wymaganego zezwolenia, polegające na mechanicznym wydzielaniu frakcji z odpadów, podlega sankcjom administracyjnym, niezależnie od braku wpływu na środowisko, potwierdzone prawidłowo-interpretowanym materiałem dowodowym.

Zawieszenie postępowania w trybie art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. jest uzasadnione, gdy istnieje zagadnienie wstępne toczące się przed sądem, którego wynik ma wpływ na przedmiot postępowania administracyjnego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż nieodpowiedni stan techniczny obiektów budowlanych zabytkowych, powodujący zagrożenie bezpieczeństwa, uzasadnia nakaz usunięcia nieprawidłowości w stanie technicznym, nawet jeżeli wymaga to interwencji zgodnej z zasadami ochrony zabytków.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że magazynowanie odpadów z naruszeniem warunków zezwolenia jest podstawą do nałożenia kary administracyjnej. Industrialna odpowiedzialność za nieprzestrzeganie warunków wynikających z decyzji administracyjnej jest obiektywna i nie podlega subiektywnej interpretacji przedsiębiorcy w ramach załącznika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż przy wymierzaniu kary pieniężnej za przetwarzanie odpadów bez zezwolenia organy administracyjne postąpiły słusznie, stosując przepisy w brzmieniu obowiązującym przed 5 września 2018 r. jako względniejsze dla strony. Spełniono przesłanki ustawy o odpadach, art. 189c K.p.a.

Zgodnie z wyrokiem NSA, ochrona złóż kopalin zgodnie z art. 125 P.o.ś. wymaga pełnego uwzględnienia ich znaczenia na tle planów zabudowy terenu, nawet jeśli inwestycja jest celu publicznego. Przepisy te mają charakter bezwzględnie obowiązujący, co skutkuje bezwarunkową ochroną złóż przed każdą trwałą zabudową.

Decyzja o ustaleniu warunków zabudowy, zgodna z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie wymaga szczegółowego badania uciążliwości dla sąsiadów na etapie wydania tej decyzji; kwestie te rozpatrywane są na etapie pozwolenia na budowę.

Dla przyznania świadczenia rentowego w drodze wyjątku wymagane jest spełnienie wszystkich przesłanek z art. 83 ust. 1 ustawy emerytalnej, w tym wykazanie braku niezbędnych środków utrzymania. Dochód przewyższający najniższą emeryturę wyklucza uznanie, że wnioskodawca nie posiada niezbędnych środków utrzymania, co uniemożliwia przyznanie świadczenia specjalnego.

Nielegalne międzynarodowe przemieszczenie używanych części samochodowych, załadowanych w sposób nasypowy i niechroniony przed uszkodzeniami, stanowi przesłankę ich klasyfikacji jako odpady. Organ administracyjny ma prawo nakazać ich zagospodarowanie zgodnie z przyjętymi normami prawnymi.

Części samochodowe przewożone w sposób wskazujący na pozbycie się ich przez właściciela mogą być uznane za odpady podlegające przepisom o międzynarodowym przemieszczaniu odpadów, z uwzględnieniem stanu technicznego i sposobu transportu, co obliguje do ich zagospodarowania według prawa unijnego.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że pięcioletni termin określony w art. 146 § 1 k.p.a. jest przesłanką bezwzględną, uniemożliwiającą uchylenie decyzji mimo jej wadliwości, chroniąc zasadę trwałości decyzji administracyjnych, a tym samym oddalił skargę kasacyjną na podstawie art. 184 p.p.s.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że błędna wykładnia prawa przez organ odwoławczy, w tym niewłaściwa kwalifikacja terenu inwestycyjnego jako lasu bez pełnej analizy funkcjonalnej, uzasadnia utrzymanie w mocy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego uchylającego zaskarżone postanowienie.

Orzeczenie dyscyplinarne Służby Ochrony Państwa, dotyczące pouczenia o prawie do wniesienia odwołania, musi być zgodne z ustawą o Służbie Ochrony Państwa; niewystarczające pouczenie stanowi naruszenie procesu wymiaru sprawiedliwości.