Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skarga kasacyjna K. T. nie jest zasadna, utrzymując nałożone obowiązki dotyczące montażu nawiewników przez właścicieli lokali, a nie wspólnotę mieszkaniową, w stanie niezmienionym; zobowiązanie dotyczyło więc właściciela lokalu.

Naczelny Sąd Administracyjny, działając w ramach kontroli instancyjnej, oddalił skargę kasacyjną na wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, potwierdzając legalność decyzji organu nadzoru budowlanego o obowiązku zapewnienia zgodności ze standardami ochrony przeciwpożarowej, powołując się na zgromadzone dowody i obowiązek ochrony bezpieczeństwa publicznego.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, że decyzja o nakazie rozbiórki obiektu gospodarczego jako samowoli budowlanej jest prawidłowa, podtrzymując wykładnię formalnoprawną organów nadzoru budowlanego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego.

Brak winy strony w uchybieniu terminowi odwołania zostaje uprawdopodobniony, gdy przeszkoda wynika z błędów technicznych systemu doręczeń, a strona nie miała możliwości ich przewidzenia.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje odwołanie od decyzji umarzającej postępowanie dotyczące zwrotu nieruchomości za bezpodstawne, podtrzymując prawomocność wcześniejszej decyzji organu administracyjnego dotyczącej tej samej działki i stron.

Deklaracje art. 100d ustawy o pomocy obejmują wszystkie cudzoziemców, co wyklucza uznanie bezczynności organów administracyjnych w okresie określonym ustawowo.

Artykuł 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców. Nie jest zasadne twierdzenie, że organ administracji prowadził postępowanie przewlekle. NSA uchyla wyrok WSA w części dotyczącej bezczynności organu i oddala skargę.

Art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy znajduje zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, a nie wyłącznie do tych określonych w art. 1 ustawy, co wyklucza ustalenie bezczynności organu w postępowaniu o udzielenie zezwolenia na pobyt czasowy.

Sąd pierwszej instancji naruszył przepisy prawa materialnego i procesowego przez niewłaściwą ocenę zgodności planu z postanowieniami studium, pomijając dopuszczalne odstępstwa (art. 9 ust. 4 i art. 20 ust. 1 u.p.z.p.).

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej organy administracji publicznej są zobowiązane do wydania decyzji administracyjnej, uzasadniając ochronę prywatności, jako że anonimizacja nie jest wystarczającą formą odmowy, z wyjątkiem przypadków przewidzianych w art. 5 ust. 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

W sprawie o sygn. akt II GSK/4565/22, NSA orzekł, że nie jest wymagane uzgodnienie z zarządcą drogi krajowej w przypadku inwestycji budowlanej, której teren nie przylega bezpośrednio do drogi krajowej, o ile obsługa komunikacyjna jest zapewniona poprzez istniejące drogi lokalne zgodnie z obowiązującym planem miejscowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że organy nadzoru budowlanego nie mogą ograniczać się wyłącznie do zgłoszonych do nich robót, lecz powinny dokonywać całościowej oceny działań inwestora pod względem zgodności z prawem budowlanym, w tym podejmowanych nieprzewidzianych czynności gruntowych.

Wniosek o wstrzymanie wykonania orzeczenia wymierzającego karę nagany musi wskazywać potencjalne poważne szkody lub trudne do odwrócenia skutki, by spełniać przesłanki ochrony tymczasowej, niezależnie od interpretacji pojęcia wykonalności.

Gdy organ administracji publicznej należycie i zgodnie z prawem przeprowadzi ocenę zdarzeń w ramach zastosowania art. 4 pkt 15 lit. c ustawy o weteranach, wraz z perspektywą art. 7 i art. 77 KPA, tego rodzaju decyzja nie powinna podlegać uchyleniu przez sąd administracyjny.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że art. 100d u.o.p. jako lex specialis wykluczał bieg terminów administracyjnych i uniemożliwiał stwierdzenie bezczynności organu, co uzasadniało uchylenie wyroku w zakresie punktów 1, 2 i 4 oraz oddalenie skargi.

Art. 100d u.o.p. ma zastosowanie niezależnie od obywatelstwa i przyczyny przybycia cudzoziemca, zawieszając biegi terminów administracyjnych, przez co zarzut bezczynności jest bezpodstawny.

Przepisy art. 100c i art. 100d u.o.p., zawieszające terminy na załatwienie spraw cudzoziemców, znajdują zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, nie tylko obywateli Ukrainy, wyłączając możliwość stwierdzenia bezczynności organu.