Doręczenie zawiadomienia związane z postępowaniem administracyjnym dotyczącym inwestycji drogowej na adres wskazany w katastrze nieruchomości oraz publiczne ogłoszenie o decyzji zgodnie z art. 49 K.p.a. stanowi skuteczną formę zapewnienia stronie możliwości obrony jej praw. Nawet jeśli rzeczywisty stan prawny nieruchomości nie znajduje odzwierciedlenia w danych katastralnych, obowiązek informacyjny

Zmiana parametrów inwestycji, wpływająca na potencjalne skutki środowiskowe, wymaga przedłożenia aktualnej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, mimo, że nowe przepisy nie wymagają dla takich działań oceny oddziaływania na środowisko.

Istotne odstępstwa od zatwierdzonego projektu budowlanego mogą uzasadniać zastosowanie art. 81c ust. 2 Prawa budowlanego, celem uzyskania ekspertyzy technicznej, gdy organy nadzoru budowlanego nie są samodzielnie w stanie ocenić prawidłowości wykonania budowy w zakresie nośności i stateczności konstrukcji. Teza od Redakcji

W postępowaniu administracyjnym dotyczącym udzielenia pozwolenia na budowę organ administracyjny ma obowiązek dokładnego ustalenia stanu faktycznego i oceny wpływu inwestycji na otoczenie, w tym oddziaływania na sąsiednie nieruchomości, aby prawidłowo określić krąg stron postępowania. Zaniedbanie tego obowiązku może skutkować istotnym naruszeniem przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego.

Organ administracji publicznej, który nie dokonuje czynności niezbędnych do załatwienia sprawy bez zbędnej zwłoki, co wynika z art. 35 K.p.a., dopuszcza się przewlekłości postępowania, co stanowi naruszenie naczelnej zasady szybkości wyrażonej w art. 12 K.p.a. Nawet jeżeli przewlekłość nie ma charakteru rażącego naruszenia prawa, nadal podważa ona zasadę pogłębiającego zaufanie obywateli do organów

Ograniczenie sposobu korzystania z nieruchomości, nie wynikające z wejścia w życie rozporządzenia lub aktu prawa miejscowego, nie stwarza materialnoprawnych podstaw do wszczęcia postępowania administracyjnego w przedmiocie wypłaty odszkodowania lub wykupienia nieruchomości.

Zasady sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wymagają, by wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej był kalkulowany w odniesieniu do całkowitej powierzchni strefy, włączając tereny komunikacyjne, przy zachowaniu określonych wskaźników minimalnych, co stanowi wymóg zachowania integralności ekologicznej terenów objętych planem.