Obiekty nie związane z gospodarką drogową lub potrzebami ruchu drogowego, a zatem także stałe ogrodzenia od strony dróg wojewódzkich, w szczególnie uzasadnionych przypadkach mogą być usytuowane w odległości mniejszej niż 8 metrów od zewnętrznej krawędzi jezdni, natomiast nigdy nie mogą być lokalizowane w pasie drogowym.

Sprzedaż samochodu objętego koncesją stanowi podstawę obligatoryjnego cofnięcia koncesji.

Z uwagi na treść planu zagospodarowania przestrzennego nie sposób przyjąć, jako podstawy orzeczenia rozbiórki, sprzeczności budowy z postanowieniami planu zagospodarowania przestrzennego, tj. art. 37 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./. Stąd też podstawę jej orzeczenia mógł stanowić jedynie art. 37 ust. 1 pkt 2 cyt. ustawy.

W świetle art. 27 zdanie drugie ustawy z dnia 19 grudnia 1990 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./ w wyniku dokonania wpłaty, która nie wystarcza na pokrycie zaległości i należnych od niej odsetek, nie może powstać taka sytuacja, w której zapłacona byłaby należność główna, a pozostawałyby do zapłacenia odsetki.

Błędne pouczenie przez organ administracji o przysługującym stronie sposobie i terminie złożenia skargi nie przedłuża ustawowego terminu przewidzianego w art. 35 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./. Może ono natomiast stanowić podstawę do przywrócenia terminu wniesienia skargi.

Nie można w postępowaniu o zmianę danych w ewidencji gruntów samodzielnie ustalać i rozstrzygać o prawidłowości tytułów własności /aktów notarialnych, aktów własności ziemi, prawomocnych orzeczeń sądowych, ostatecznych decyzji administracyjnych/, które były podstawą dokonania wpisów w ewidencji.

Stosownie do przepisów art. 149 par. 2 i art. 151 Kpa w takim postępowaniu rozstrzyganie ponowne o istocie sprawy może nastąpić dopiero wówczas, gdy w jego toku stwierdzone zostanie istnienie podstaw do uchylenia decyzji dotychczasowej, określonych w art. 145 par. 1 Kpa.

Przy błędnym sklasyfikowaniu gruntów istnieje możliwość zmiany wadliwej decyzji w trybie art. 155 Kpa.

Zamieszkiwanie przez byłego pracownika bez tytułu prawnego w lokalu będącym w dyspozycji zakładu pracy nie pozbawia go prawa do uzyskania rekompensaty na uzupełnienie wydatków mieszkaniowych, jeżeli spełnia on pozostałe warunki określone w art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 4 października 1991 r. o zmianie niektórych warunków przygotowania inwestycji budownictwa mieszkaniowego w latach 1991-1995 oraz o zmianie

Wykreślenie wpisu o rejestracji rozprowadzania programów w sieciach kablowych z powodu utraty przez operatora uprawnień do używania urządzeń nadawczych i sieci telekomunikacyjnych, o którym mowa w art. 45 ust. 5 ustawy z dnia 29 grudnia 1992 r. o radiofonii i telewizji /Dz.U. 1993 nr 7 poz. 34 ze zm./, następuje w drodze decyzji administracyjnej Przewodniczącego Krajowej Rady Radiofonii i Telewizji

Decyzja rozstrzygająca co do istoty sprawę, w której decyzją ostateczną postępowanie umorzono, jest nieważna /art. 156 par. 1 pkt 3 Kpa/.

Do czasu wydania rozporządzenia przewidzianego ustawą z dnia 25 października 1990 r. o zwrocie majątku utraconego przez związki zawodowe i organizacje społeczne w wyniku wprowadzenie stanu wojennego /t.j. Dz.U. 1996 nr 143 poz. 661/ Społeczna Komisja Rewindykacyjna nie może orzekać także w zakresie wartości zobowiązań Skarbu Państwa nie przekraczających wartości określonych w art. 3 ust. 2 ustawy.

Mapa geodezyjna należy do kategorii opracowania technicznego, a nie do orzeczenia wydanego w postępowaniu administracyjnym. Ewentualne dokonywanie oceny takich opracowań w ściśle określonym trybie może nastąpić według przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 22 grudnia 1989 r. w sprawie sposobu i trybu przeprowadzania kontroli działalności geodezyjnej i kartograficznej /Dz.U. nr 72 poz. 424/

W myśl art. 67 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ wymagane jest wydanie przez organ celny decyzji w takim zakresie, w jakim prawo stanowi o rozstrzyganiu w kwestii dopuszczenia zgłoszonego w przywozie towaru do obrotu na polskim obszarze celnym. Prawomocna decyzja rozstrzygająca o dopuszczeniu do obrotu na polskim obszarze celnym bez zastrzeżeń

Dopuszczalność skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego na postanowienia naczelnych i centralnych organów administracji państwowej, wydane w pierwszej instancji w trybie art. 106 Kpa, realizuje się tylko wówczas gdy strona uprzednio skorzystała z wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy /art. 127 par. 3 Kpa w związku z art. 144 Kpa i art. 34 ust. 1 i 2 ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym - Dz.U

W rozumieniu par. 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Współpracy Gospodarczej z Zagranicą z dnia 4 sierpnia 1995 r. w sprawie trybu, warunków, okresu zwolnienia od cła, norm ilościowych, określenia rzeczy podlegających zastrzeżeniu nieodstępowania oraz dokumentów wymaganych do stwierdzenia podstawy stosowania zwolnienia od cła rzeczy stanowiących mienie niektórych krajowych i zagranicznych osób fizycznych

1. Udzielenie zdawkowej i wymijającej odpowiedzi na skargę może świadczyć o lekceważeniu skarżącego podmiotu, nawyku arbitralnego załatwiania spraw /bądź co wydaje się najbliższe prawdy/ braku rzeczowych argumentów będących odpowiedzią na zarzuty skargi. Praktyka ta pozostaje w oczywistej sprzeczności z dyspozycją art. 38 ust. 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U

Samorząd zawodowy występuje w roli organu współdziałającego z organem orzekającym w sprawach udzielania koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej, wydając opinię w formie postanowienia, na które służy zażalenie i skarga do Naczelnego Sądu Administracyjnego. Rolę samorządu zawodowego wyznacza w tym postępowaniu nie organ koncesyjny - przyznając lub odmawiając prawa strony czy występowania na

Powódź jest zdarzeniem losowym w rozumieniu art. 10 ust. 2 pkt 3a i art. 32 ust. 3 ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./ również wtedy, gdy rozmiar powodzi kwalifikuje ją do uznania za klęskę żywiołową.

Koncesja na prowadzenie działalności gospodarczej określonego rodzaju nie może być udzielona małoletniemu.

Odmówić udzielenia odpowiedzi na przedstawione pytania prawne

Naczelny Sąd Administracyjny jest właściwy w sprawach skarg na orzeczenia wojskowych komisji lekarskich, o których mowa w art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 21 listopada 1967 r. o powszechnym obowiązku obrony Rzeczypospolitej Polskiej /Dz.U. 1992 nr 4 poz. 16 ze zm./, na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./.