Posiadanie prawa zarządu nieruchomością w dniu 5 grudnia 1990 r. jest niezbędnym warunkiem stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego w trybie art. 200 ustawy o gospodarce nieruchomościami; brak konkretnego dokumentu potwierdzającego takie prawo wyklucza możliwość stwierdzenia nabycia prawa użytkowania wieczystego z mocy prawa przez państwowe jednostki organizacyjne.

Wykonanie robót budowlanych bez wymaganych pozwoleń, zgłoszeń oraz zgody współwłaściciela nieruchomości stanowi podstawę do nakazania przywrócenia obiektu do stanu poprzedniego, zgodnie z art. 51 ust. 1 pkt 1 i art. 50 ust. 1 pkt 4 ustawy Prawo budowlane.

W postępowaniu rozgraniczeniowym koszty związane z tym procesem ponoszone są równomiernie przez wszystkich właścicieli nieruchomości sąsiadujących, niezależnie od wyników postępowania i zgodnie z obiektywnym interesem prawnym każdej ze stron w jasnym i bezspornym ustaleniu granic własności.

W przypadku zakończonych robót budowlanych, adresatem decyzji o nakazie rozbiórki obiektu budowlanego, wydanej na podstawie przepisów Prawa budowlanego, powinien być właściciel lub zarządca obiektu, nawet jeśli nie był on inwestorem tych robót budowlanych.

Zaniedbanie przez organ planistyczny uwzględnienia stanowiska właściwego organu wojskowego, wskazującego na konieczność wprowadzenia całkowitego zakazu zabudowy w strefie ochronnej terenu zamkniętego, jest istotnym naruszeniem zasad sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz powodem do stwierdzenia nieważności uchwały w tej części.

Do stwierdzenia nabycia własności nieruchomości przez jednostkę samorządu terytorialnego na podstawie art. 73 ust. 1 ustawy - Przepisy wprowadzające ustawy reformujące administrację publiczną, konieczne jest niebudzące wątpliwości wykazanie zarówno faktu zajęcia danej nieruchomości pod drogę publiczną, jak i władania nią przez jednostkę samorządu terytorialnego na dzień 31 grudnia 1998 r.

Negatywny wynik egzaminu sprawdzającego kwalifikacje kierowcy jest wiążącą przesłanką do cofnięcia uprawnienia do kierowania pojazdami, a organ administracyjny nie posiada luzu decyzyjnego w przypadku zaistnienia tej okoliczności, przewidzianej w przepisach.