Naczelny Sąd Administracyjny uchyla wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, zwracając uwagę na niezgodności proceduralne i niewystarczające uzasadnienie w kontekście interpretacji przepisów prawa o gospodarce nieruchomościami, odsyła sprawę do ponownego rozpoznania.

Skarga kasacyjna K.S. dotycząca przyznania świadczenia pielęgnacyjnego została oddalona, gdyż nie wykazano błędów w ocenie stanu faktycznego i prawnego sprawy przez WSA oraz nie spełniono wymogu związku przyczynowego pomiędzy rezygnacją z pracy a opieką.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił w części zaskarżony wyrok w odniesieniu do skargi J.Z. i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania, uznając jednocześnie zasadność pozostałych części wyroku sądu niższej instancji, co czyni skargi kasacyjne Skarbu Państwa i J.T. bezzasadnymi.

Oddalenie skargi kasacyjnej ze względu na brak spełnienia ustawowych przesłanek przyznania odszkodowania, spowodowane niezłożeniem skutecznego wniosku dekretowego, poświadczyło zasadność postanowień sądów niższej instancji. Osoba skarżąca utraciła faktyczną możliwość władania nieruchomością przed datą określoną w ustawie, co uniemożliwiło uzyskanie żądanego odszkodowania.

Dla uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego konieczne jest bycie osobą obciążoną obowiązkiem alimentacyjnym wobec osoby wymagającej opieki. Synowa nie jest uprawniona do świadczenia, gdy syn osoby niepełnosprawnej żyje i nie jest niepełnosprawny.

Trzymiesięczny termin, o którym mowa w art. 24 ust. 2a ustawy o świadczeniach rodzinnych, należy liczyć od daty uprawomocnienia się wyroku sądu powszechnego. Jest to termin materialny, nieprzywracalny, i jego upływ oznacza niemożność skutecznego złożenia wniosku o przyznanie świadczenia uzależnionego od niepełnosprawności.

Stwierdzenie nieważności decyzji administracyjnej po upływie 30 lat od jej doręczenia, w świetle nowelizacji Kodeksu postępowania administracyjnego, podlega umorzeniu z mocy prawa, co ma na celu zachowanie stabilności porządku prawnego.

Decyzja administracyjna wszczynająca postępowanie po upływie 30 lat od doręczenia, nie zakończona przed wdrożeniem nowelizacji k.p.a., podlega umorzeniu z mocy prawa na podstawie art. 2 ust. 2 nowelizacji. Sąd administracyjny nie ma kompetencji do uznawania niekonstytucyjności tej regulacji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak odpowiedniego wykazania przez organ charakteru przetworzonego żądanej informacji publicznej skutkuje uchyleniem decyzji o odmowie udostępnienia, gdyż narusza to przepis prawa materialnego nakładający obowiązek wykazania szczególnych przesłanek odmowy.

Decyzja Wójta Gminy odrzucająca protest wyborczy i uznająca ważność wyborów na Sołtysa Sołectwa G. była nieważna z powodu uchybień proceduralnych wpływających na wyniki, co uzasadniało stwierdzenie nieważności zarządzenia przez sąd. Skarga kasacyjna Wójta została oddalona.

Rozstrzygnięcie NSA wskazuje, iż organ, przy odmowie udostępnienia informacji publicznej z powołaniem się na tajemnice prawnie chronione, powinien wydać formalną decyzję administracyjną, a bezczynność w tym zakresie narusza przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Decyzja kasacyjna Prokuratora Krajowego, uchylająca decyzję odmawiającą udostępnienia informacji publicznej i przekazująca sprawę organowi I instancji do ponownego rozpatrzenia, była uzasadniona z uwagi na nieprawidłowe ustalenie stanu faktycznego przez organ I instancji.

Naczelny Sąd Administracyjny podtrzymuje, że odmowa udostępnienia informacji publicznej jest uzasadniona, gdy dokumentacja ma strategiczne znaczenie dla bezpieczeństwa i obronności państwa, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy o dostępie do informacji publicznej.

Informacja przetworzona wymaga wykazania szczególnie istotnego interesu publicznego dla jej ujawnienia. Brak takiego wykazania uzasadnia odmowę udostępnienia dokumentacji. Dokumenty dotyczące zamówień publicznych wymagają weryfikacji pod kątem tajemnic prawa, co kwalifikuje je jako informację przetworzoną.