Wykonanie pomieszczenia łazienki w poziomie antresoli jako drugiego pomieszczenia łazienkowego w lokalu dokonane po wydaniu pozwolenia na użytkowanie stanowi przebudowę w rozumieniu art. 3 pkt 7a Prawa budowlanego, zmieniającą charakter antresoli na dodatkową kondygnację, co wymaga pozwolenia na budowę oraz niezgodne jest z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Obiekty typu domek holenderski oraz kontenerowe, posadowione na działkach, które zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego nie dopuszczają takiej zabudowy, stają się samowolą budowlaną i podlegają obowiązkowi rozbiórki bez możliwości ich legalizacji.

Dokumenty urzędowe oraz zeznania świadków muszą w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzać prawo własności do nieruchomości pozostawionych poza granicami Rzeczpospolitej Polskiej, aby można było przyznać prawo do rekompensaty. Brak takich dowodów uzasadnia odmowę przyznania rekompensaty.

Prawo zarządu nieruchomością przez państwową jednostkę organizacyjną musi być ustanowione w formie przewidzianej prawem, a dowód zarządu w postaci wpisu do księgi wieczystej nie wystarcza do uznania istnienia tego prawa w sensie prawnym.

Decyzje o warunkach zabudowy są kierowane do inwestora, a nie do osoby zmarłej, a posiadacz nieruchomości bez uregulowanego tytułu prawnego nie posiada interesu prawnego umożliwiającego uzyskanie statusu strony w postępowaniu dotyczącym ustalenia warunków zabudowy.

Interes prawny w zaskarżeniu rozstrzygnięcia administracyjnego może dotyczyć zarówno interesu wynikającego z prawa materialnego, jak i procesowego. Posiadanie interesu prawnego w zaskarżeniu decyzji administracyjnej nie jest tożsame z byciem stroną w postępowaniu administracyjnym.

Prawo do świadczenia pielęgnacyjnego przysługuje osobom rezygnującym z zatrudnienia w celu sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną niezależnie od ich wieku; decydująca jest ocena związku przyczynowo-skutkowego pomiędzy niepodejmowaniem zatrudnienia a sprawowaną opieką.