Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że wszczęcie postępowania karnego skarbowego było instrumentem zawieszenia przedawnienia, co skutkuje uznaniem jego bezskuteczności w kwestii przedawnienia zobowiązania podatkowego.

Skarżąca jako osoba trzecia nie jest podmiotem uprawnionym do wniesienia skargi na czynność egzekucyjną podług art. 54 § 1 u.p.e.a.; skarga kasacyjna zostaje oddalona z braku legitymacji czynnej skarżącej.

W przypadku postępowania egzekucyjnego administracyjnego zarzuty dotyczące opisu i oszacowania nieruchomości nie mogą zmieniać procedury przybicia, jeśli czynności dokonane na etapach wcześniejszych są prawidłowe i nie wystąpiła istotna zmiana wartości nieruchomości. Brak istotnych naruszeń proceduralnych uzasadnia oddalenie skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, stwierdzając, iż nie spełniała ona formalnych przesłanek do jej uwzględnienia, a zarzuty nie odpowiadały wymogom prawnym dotyczącym kasacji, co wykluczało możliwość merytorycznej oceny wyroku sądu pierwszej instancji.

Sukcesja uniwersalna obejmuje prawo do kontynuacji wyboru formy opodatkowania podjętego przez spadkodawcę na podstawie art. 9a ust. 2 w zw. z art. 30c ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jako prawo majątkowe przechodzące na spadkobiercę.

Sukcesja praw i obowiązków podatkowych, o której mowa w art. 97 § 1 Ordynacji podatkowej, obejmuje także wybór sposobu opodatkowania dokonany przez spadkodawcę. Po jego śmierci, spadkobierca nabywa prawo do kontynuowania wybranego sposobu opodatkowania, nie jest wymagane złożenie oświadczenia w terminach określonych w art. 9a ust. 2 u.p.d.o.f.

Środki pieniężne uznane wstępnie za darowiznę wymagają pełnego wyjaśnienia okoliczności faktycznych przez organ podatkowy przed kwalifikacją prawnopodatkową; decyzja organu o umorzeniu postępowania była przedwczesna.

Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawie skargi kasacyjnej A. Spółki z o.o. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego potwierdza brak podstaw do wznowienia postępowania na podstawie wyroku TSUE C-189/18, uznając, że nie miał on wpływu na ostateczną decyzję wymiarową.

Nadpłata podatku powstała wskutek uchylenia decyzji organu podatkowego powinna być oprocentowana od dnia jej powstania, co wynika z faktu, że organ przyczynił się do jej powstania. Uchylenie decyzji potwierdza błędną kwalifikację przychodów.

W postępowaniu o ograniczenie poboru zaliczek na podatek dochodowy nie jest wymagane przeprowadzenie pełnego postępowania dowodowego, a skarga kasacyjna nieskutecznie podważająca art. 22 § 2a O.p. jest nieuprawniona; oddalono skargę kasacyjną D.B.

Decyzja o zabezpieczeniu zobowiązań podatkowych nie może zostać uchylona lub zmieniona w trybie art. 253 § 1 Ordynacji podatkowej, jeśli nie wystąpią nadzwyczajne przesłanki wynikające z ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego.

Decyzja o zabezpieczeniu, ustalająca przybliżoną kwotę zobowiązania podatkowego, nie stanowi decyzji ustalającej ani określającej zobowiązanie w rozumieniu art. 253b pkt 1 o.p. i może być przedmiotem uchylenia lub zmiany zgodnie z art. 253 o.p.

WSA, wydając wyrok oddalający skargę, naruszył art. 141 § 4 p.p.s.a. przez brak odniesienia się do zarzutów kasacyjnych i uzasadnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia, co uzasadniało uchylenie wyroku przez NSA i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Decyzja o zabezpieczeniu na majątku podatnika, wydana na podstawie art. 33 Ordynacji podatkowej, nie stanowi decyzji ustalającej wysokość zobowiązania podatkowego, a zatem podlega weryfikacji według trybów określonych w art. 253 Ordynacji podatkowej.