W postępowaniu dotyczącym nadania decyzji nieostatecznej rygoru natychmiastowej wykonalności istotne jest spełnienie przesłanki określonej w art. 239b § 1 pkt 4 O.p. Okoliczność ta musi być powiązana z wiarygodnym uprawdopodobnieniem niewykonania zobowiązania.

Osoby należące do grupy podatników uprawnionych do zwolnienia z podatku od spadków i darowizn zgodnie z art. 17a u.p.s.d. są zobowiązane do złożenia zeznania podatkowego, a ich zobowiązanie powstaje od momentu rejestracji aktu poświadczenia dziedziczenia; niezłożenie zeznania skutkuje ryzykiem niezastosowania zwolnienia, jeśli decyzja nie jest doręczona przed upływem pięciu lat.

Skarga kasacyjna M.sp. z o.o. dotycząca podatku od nieruchomości za 2020 rok została nieskutecznie wniesiona, a zarzuty proceduralne i dotyczące ustaleń faktycznych nie podważyły decyzji organów podatkowych oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku.

Wznowienie postępowania podatkowego na podstawie art. 240 § 1 pkt 11 O.p. wymaga, aby wyrok TSUE stanowił precedens w zakresie wykładni prawa unijnego wpływający na decyzję ostateczną. Wyrok TSUE z 16 października 2019 r. nie miał charakteru precedensowego, przez co nie uzasadniał wznowienia postępowania.

Nadanie rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji podatkowej jest zgodne z prawem, jeśli organ uprawdopodobnił niezrealizowanie zobowiązań przed przedawnieniem; właściwym organem decyzyjnym był Naczelnik Urzędu Skarbowego.

Podatnik, chcąc skorzystać z prawa do odliczenia VAT, musi wykazać rzeczywisty charakter transakcji. Luki w weryfikacji kontrahentów, w tym brak umów pisemnych i płatności gotówkowe w obrocie targowym, mogą skutkować odmową odliczenia podatku.

Posiadanie samoistne uzasadnia obowiązek podatkowy w zakresie podatku od nieruchomości, przy braku umożliwienia innym współwłaścicielom korzystania z nieruchomości.

Wyroby energetyczne używane do serwisu, konserwacji i napraw statków powietrznych, zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku akcyzowym, są zwolnione z akcyzy, co jest zgodne z Dyrektywą 2003/96/WE Rady.

Opodatkowanie gruntów zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej wymaga ścisłego określenia statusu posiadacza oraz uwzględnienia specyfiki umowy dzierżawy.

Skarga kasacyjna dotycząca bezprawności zastosowania środków egzekucyjnych w stosunku do majątku podlega oddaleniu, gdy nie wykazano właściwego przypisania zarzutów do podstaw kasacyjnych i brak było szczegółowego uzasadnienia wedle art. 174 oraz 183 P.p.s.a.

Dwuletnie ograniczenie czasowe na korektę podatku w ramach ulgi na złe długi, określone w art. 89a ust. 2 pkt 5 u.p.t.u., jest niezgodne z prawem unijnym, naruszając zasady neutralności i proporcjonalności VAT, co wymaga od organów podatkowych ponownego rozważenia sprawy.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał prawidłowość stosowania metody prewspółczynnika obliczonego przez Gminę dla odliczenia VAT, wskazując na możliwość odejścia od rozporządzenia przy działalności wodno-kanalizacyjnej.

Decyzja Dyrektora Izby Administracji Skarbowej i wyrok WSA zostały uchylone z uwagi na braki w materiale dowodowym i naruszenie przepisów proceduralnych, co uniemożliwiało dokonanie prawidłowej oceny faktycznej i prawnej. Sąd nakazał ponowne rozpoznanie sprawy z pełnym uwzględnieniem wszystkich dowodów w postępowaniu.

Przeniesienie praw i obowiązków z umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości za odpłatnością stanowi świadczenie usług opodatkowane stawką VAT 23%, gdyż nie jest równoznaczne z dostawą towarów.

Cesja praw i obowiązków z umowy przedwstępnej sprzedaży nieruchomości, gdy cedent nie dysponuje prawem do rozporządzania nieruchomością jak właściciel, stanowi świadczenie usług, podlegające stawce 23% podatku VAT, a nie dostawę towarów.

Skarga kasacyjna na postanowienia Dyrektora Izby Administracji Skarbowej w przedmiocie czynności egzekucyjnych zostaje oddalona, ze względu na niespełnienie kryteriów poprawności formalnoprawnej skargi kasacyjnej, które uniemożliwiły NSA rozpatrzenie jej meritum - art. 184 P.p.s.a.

Skarga kasacyjna oddalona z uwagi na brak spełnienia wymogów formalnych, mających kluczowe znaczenie dla jej skuteczności, wynikających z art. 174-176 p.p.s.a. Brak szczegółowego uzasadnienia zarzutów oraz przypisania ich do właściwej podstawy skutkował wnioskowaniem o oddalenie skargi.

Obowiązek podatkowy w podatku od nieruchomości obciąża posiadacza samoistnego, a nie współwłaściciela niewładającego nieruchomością; w sytuacji gdy jeden ze współwłaścicieli sprawuje posiadanie samoistne, jego obowiązek podatkowy wyprzedza obowiązek spółki jako właściciela.

Faktury VAT nie dokumentujące rzeczywistych transakcji nie stanowią podstawy do odliczenia podatku naliczonego; podatnik świadomie uczestniczący w fikcyjnych transakcjach nie może oczekiwać ochrony prawnej od przedmiotowych działań.

Podatnik podatku od nieruchomości, zgodnie z art. 3 ust. 1 i 3 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych, jest podmiotem faktycznie posiadającym nieruchomość i związanym z działalnością gospodarczą, niezależnie od sprzeciwu współwłaścicieli.

Ustalenie, że nieznakowanie i niebarwienie paliwa zgodnie z przepisami wyklucza możliwość skorzystania ze zwolnienia z akcyzy na olej napędowy przeznaczony na cele żeglugowe zgodnie z art. 32 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku akcyzowym oraz dyrektywą 2003/96/WE.

W przypadku faktur VAT, które nie dokumentują rzeczywistych transakcji gospodarczych, organy podatkowe mają prawo odmówić odliczenia podatku naliczonego, zwłaszcza gdy podatnik powinien być świadomy oszukańczego charakteru transakcji.

Podatnikiem podatku od nieruchomości jest samoistny posiadacz, nawet w przypadku współwłasności przedmiotu opodatkowania. Utrzymywanie nieruchomości w kontekście działalności gospodarczej przez spółkę wystarcza do zakwalifikowania jej jako związanej z tą działalnością, wyłączając jej opodatkowanie podatkiem rolnym.