Decyzja kasacyjna organu odwoławczego została słusznie uchylona przez WSA z powodu braku wystarczającego uzasadnienia potrzeby ponownego postępowania dowodowego, co jest niezgodne z art. 233 § 2 O.p.

Obciążenie hipoteczne może stanowić uzasadnioną przyczynę odbiegania ceny sprzedaży nieruchomości od wartości rynkowej przy ustalaniu podstawy opodatkowania w podatku dochodowym od osób fizycznych. Organy podatkowe nie powinny automatycznie przyjmować opinii biegłych bez weryfikacji jej zgodności z przepisami i okolicznościami prawnymi.

Hipoteka jako obciążenie prawne nieruchomości może być uznana za uzasadnioną przyczynę obniżenia ceny rynkowej dla celów podatku dochodowego od osób fizycznych, zgodnie z art. 19 u.p.d.o.f.

Skarga kasacyjna została oddalona z uwagi na brak usprawiedliwionych podstaw do jej uwzględnienia oraz brak skutecznego podważenia doręczenia decyzji organu podatkowego, w związku z czym uchybienie terminowi odwołania uznano za uzasadnione.

Zajęcie wierzytelności jako środek egzekucyjny jest zgodne z zasadą stosowania najmniej uciążliwych środków w postępowaniu egzekucyjnym, jeśli strona nie wskaże alternatywnego, mniej uciążliwego środka.

Nieruchomość będąca w posiadaniu przedsiębiorcy domniemywa się związana z działalnością gospodarczą na potrzeby opodatkowania, chyba że wykazane inaczej.

Interpretacja indywidualna organu podatkowego, niepoparta wyczerpującym uzasadnieniem i analizą prawną, narusza przepisy art. 14c w zw. z art. 121 § 1 Ordynacji podatkowej oraz nie spełnia wymogów prawidłowej kwalifikacji podatkowej zgodnie z art. 15e ust. 1 pkt 1 u.p.d.o.p.

Interpretacja indywidualna, która nie spełnia wymogów wyczerpującego uzasadnienia prawnego, narusza obowiązek wynikający z art. 14c oraz art. 121 § 1 O.p.; w związku z tym decyzja organu o takiej podstawie może zostać uchylona jako naruszająca przepisy postępowania.

Interpretacja indywidualna wydana przez organ podatkowy, która nie zawiera szczegółowego uzasadnienia prawnego i rzetelnej analizy świadczonych usług, narusza art. 14c § 1 i 2 Ordynacji podatkowej oraz zasadę prowadzenia postępowania budzącego zaufanie do organów podatkowych, a zatem podlega uchyleniu.

Zwolnienie z podatku akcyzowego na podstawie art. 31d ust. 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2008 r. o podatku akcyzowym (Dz. U. z 2020 r. poz. 722 ze zm., dalej: u.p.a.), realizowane poprzez zwrot tego podatku przy zastosowaniu wzoru zawartego w art. 31d ust. 3 tej ustawy, odnosi się wyłącznie do kwoty akcyzy wcześniej uiszczonej przez podatnika tego podatku, będącego zakładem energochłonnym, z uwzględnieniem

Skarga kasacyjna dotycząca uchybienia proceduralnego w postępowaniu podatkowym nie może skutecznie podważać oceny ustalonego stanu faktycznego dokonanej przez sąd pierwszej instancji, jeżeli główną istotą zaskarżenia jest kwestionowanie legalności decyzji administracyjnej.

NSA stwierdził, że stosowanie metody marży transakcyjnej netto było zasadne, a organy podatkowe właściwie oceniły funkcję spółki jako dystrybutora przyjmując, iż transakcje z podmiotami powiązanymi były nierynkowe, co uzasadniało korektę dochodu.

Art. 11 u.p.d.o.p. (2015) nie dawał podstawy do reklasyfikacji transakcji kontrolowanych, a korekta mogła obejmować wyłącznie wycenę dochodu na zasadach rynkowych. Sąd podkreślił, że zmiany wprowadzające recharakteryzację były normatywne, nie doprecyzowujące.