Oddalenie skargi kasacyjnej Prezydenta Miasta Krakowa. Naczelny Sąd Administracyjny uznał za zasadne ustalenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczące niewłaściwego zastosowania przepisów prawa geodezyjnego i kartograficznego przez organ administracji w procedurze zasobu geodezyjnego.

Podstawą do uchylenia decyzji o opłacie podwyższonej był błędny dowód i ignorancja modyfikacji pozwolenia wodnoprawnego, co wymaga ponownego rozpatrzenia z uwzględnieniem pełnych warunków pozwolenia oraz analizy faktycznych wpływów odprowadzanych ścieków na środowisko.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną Głównego Inspektora Ochrony Środowiska, uznając za słuszne rozstrzygniecie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, który nakazał organowi udostępnienie informacji o środowisku w wymaganym terminie, stwierdzając wcześniejszą bezczynność organu.

W przypadku sporów o uzgodnienie warunków zabudowy na terenach objętych ochroną przyrody, sądy administracyjne ograniczają się do kontroli zgodności działań organów z przepisami prawa, a naruszenie stosunków wodnych stanowi samodzielną przesłankę do odmowy uzgodnienia zabudowy.

Przewidziana w art. 156 § 2 k.p.a. przesłanka upływu 10 lat uniemożliwiająca stwierdzenie nieważności decyzji ostatecznej jest zgodna z zasadami konstytucyjnymi, a decyzje wydane z rażącym naruszeniem prawa mogą nie zostać unieważnione po upływie określonego terminu.

Rozbudowa budynku gospodarczo-inwentarskiego o zewnętrzny element zmieniający kubaturę stanowiła samowolę budowlaną, co uzasadniało jej wstrzymanie. Powaga rzeczy osądzonej nie dotyczyła obecnego zakresu prac, a dowodowy materiał administracyjny pozwalał na jednoznaczne ustalenie stanu faktycznego.

W sprawie dotyczącej aktualizacji danych ewidencyjnych wykazano, iż wada dokumentacji geodezyjnej, objawiająca się niezgodnością z obowiązującymi przepisami, skutkuje uchyleniem decyzji w oparciu o art. 145 § 1 pkt 1 lit. a i c p.p.s.a.

Przepisy art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy z dnia 12 marca 2022 r. mają zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, tym samym wykluczają stwierdzenie bezczynności organu, gdyż czas rozpatrywania wniosków cudzoziemców w warunkach szczególnych jest uzasadniony specyficznymi okolicznościami administracyjnymi.

Art. 100d ust. 1 pkt 1 i ust. 4 ustawy o pomocy zapewniają uchylenie się od standardowych terminów procesowych, nie prowadząc do bezczynności organu administracji w kontekście udzielania zezwoleń na pobyt, przy uwzględnieniu obciążeń wynikających z wojny na Ukrainie.

W razie sprzeczności przepisów ustawy z Konstytucją, obliczenie ekwiwalentu za niewykorzystany urlop musi uwzględniać normy wywiedzione z orzeczeń Trybunału Konstytucyjnego, eliminujące niezgodności prawne.

Sąd oddala skargę kasacyjną z uwagi na brak dowodowego wykazania statusu ubezpieczeniowego skarżącej, co jest warunkiem sine qua non do przyznania świadczenia w drodze wyjątku, oraz braku naruszenia procedury prawnej przez organy i sądy pierwszej instancji.

NSA wskazuje, że decyzje komunalizacyjne mają charakter konstytutywny i nie mogą być uchylane na podstawie art. 154 kpa, jeżeli istnieje pozytywne nabycie prawa. Kontrola decyzji ogranicza się do zgodności z przepisami i wcześniejszymi orzeczeniami.

Obecność innych osób zobowiązanych do alimentacji nie wyklucza prawa do świadczenia pielęgnacyjnego, gdy skarżący wykonuje pełną opiekę nad osobą niepełnosprawną, wykluczającą jego aktywność zawodową.

Przepisy ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy mają zastosowanie do cudzoziemców ogólnie, co wyklucza możliwość stwierdzenia bezczynności w postępowaniach dotyczących udzielenia zezwoleń nieukraińskim cudzoziemcom.

Przepisy art. 100d ust. 1 pkt 1 i 4 ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotyczą wszystkich cudzoziemców i uzasadniają brak bezczynności organu w sprawach imigracyjnych, uwzględniając szczególne obciążenie administracji wynikające z konfliktu na Ukrainie.

NSA uchyla wyrok WSA w zakresie orzeczenia o bezczynności Wojewody Śląskiego w sprawie zezwolenia na pobyt czasowy, uznając, że art. 100d ustawy o pomocy ma zastosowanie do wszystkich cudzoziemców, wykluczając bezczynność.