Sąd administracyjny odmawia uwzględnienia skargi kasacyjnej, potwierdzając, iż wszczęcie postępowania karno-skarbowego przez organ podatkowy miało charakter instrumentalny, nie spełniając wymogów aktywności i uzasadnienia prawnego, co skutkuje utrzymaniem w mocy uchylonego orzeczenia WSA.

Działania podejmowane przez osobę fizyczną w zakresie zarządzania majątkiem prywatnym, nawet jeśli obejmują sprzedaż nieruchomości, nie stanowią działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, jeśli brak im cech typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami.

Postępowanie karnoskarbowe wszczęte wyłącznie w celu zawieszenia terminu przedawnienia zobowiązań podatkowych narusza przepisy Ordynacji podatkowej. Organy podatkowe są zobligowane do wykazania rzeczywistego charakteru takiego postępowania.

W sytuacji, gdy podatnik zaniechał weryfikacji kontrahenta i towaru, uczestnicząc w łańcuchu oszustwa podatkowego, nie przysługuje mu prawo do odliczenia podatku naliczonego, nawet przy braku wiedzy o oszustwie.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną, uznając brak podstaw do umorzenia postępowania egzekucyjnego w związku z istnieniem ostatecznych decyzji stanowiących podstawę roszczeń podatkowych oraz brakiem skutecznego podważenia naruszenia art. 61 § 6 pkt 1 p.p.s.a.

Uchwała Rady Miasta Nowy Targ z dnia 27 listopada 2023 r. dotycząca opłat targowych jest zgodna z przepisami ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz z Konstytucją Rzeczypospolitej Polskiej.

Organ podatkowy nie przyczynił się do powstania nadpłaty wynikłej z podatku od nieruchomości za 2009 r., zadeklarowanej przez podatnika, tym samym brak podstaw do naliczenia oprocentowania od części nadpłaty zwróconej na rachunek podatnika.

Art. 3 ust. 5 ustawy o podatkach i opłatach lokalnych znajduje zastosowanie przy wyodrębnieniu własności jednego lokalu w budynku, a proporcję podatkową należy stosować dla współwłaścicieli niezależnie od ich liczby.

Zobowiązanie podatkowe przedawnia się, jeśli zawiadomienie o zawieszeniu jego biegu, zgodne z art. 70c Ordynacji podatkowej, nie zostało poprawnie doręczone podatnikowi.

W przypadku odmowy prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur VAT z uwagi na wątpliwości co do wykonania usług, kluczowe jest wyczerpujące zebranie i ocena całokształtu materiału dowodowego, uwzględniającego dokumenty mogące potwierdzać faktyczne świadczenie usług.

Działając w oparciu o ustalenia faktyczne i prawne, NSA stwierdził, że podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia VAT, gdyż nie dochował należytej staranności w transakcjach z F., a wykazane czynności nie były rzeczywistymi transakcjami handlowymi.

Prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przez jednostki samorządowe wymaga centralizowania rozliczeń, uwzględniających wszystkie obroty jednostek organizacyjnych, co warunkuje poprawność roszczeń w tym zakresie.

Skarga kasacyjna w sprawie zarzutów dotyczących postanowień SKO jest oddalana. Wadliwość tytułu wykonawczego nie stanowi przesłanki zarzutu w postępowaniu egzekucyjnym, a wykracza poza zakres art. 33 § 2 pkt 2 u.p.e.a.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, iż organy podatkowe naruszyły przepisy poprzez błędną ocenę dowodów i zaniedbania przy wykazaniu uczestnictwa w karuzeli VAT. Wymaga się pełnej weryfikacji staranności podatnika.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że M. sp. z o.o. pozorowała prowadzenie działalności gospodarczej, co skutkowawało brakiem prawa do odliczenia podatku VAT z zakwestionowanych faktur. Sąd oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając rozstrzygnięcie sądu I instancji i decyzje organów podatkowych.

Podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie odzwierciedlają rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, a ich wystawca formalnie nie prowadził działalności gospodarczej. Podatnik, świadomie przyjmując nierzetelne faktury, uczestniczył w transakcjach na swoją niekorzyść, co uzasadniało odmowę odliczenia podatku.

Decyzja o uznaniu za świadczenie kompleksowe wymaga pogłębionej analizy umowy i jej charakteru; naruszenie zasady zaufania publicznego wskazuje na konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy w kontekście całokształtu okoliczności oraz praktyk organów.

Zabezpieczenie przyszłych zobowiązań podatkowych na majątku spółki może być zastosowane, jeżeli uprawdopodobniono istnienie takich zobowiązań, oparte na nierzetelnych fakturach VAT, w sytuacji wykazującej ryzyko niewykonania tych zobowiązań.

Postępowanie karnoskarbowe wszczęte instrumentalnie, w warunkach przedawnienia karalności czynu, nie uzasadnia zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego (art. 70 § 6 pkt 1 O.p.). Decyzja utrzymująca takie zobowiązanie jest nieważna.

Podstawą zabezpieczenia zobowiązań podatkowych na majątku podatnika jest uzasadniona obawa ich niewykonania, wynikająca z posługiwania się nierzetelnymi fakturami VAT oraz niestabilności finansowej przedsiębiorstwa.

Podatnik, który powinien był wiedzieć o uczestnictwie w łańcuchu transakcji związanych z oszustwem podatkowym, nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z takich transakcji. Brak dochowania należytej staranności uzasadnia pozbawienie tego prawa oraz nałożenie dodatkowego zobowiązania podatkowego.

Wypłata zaliczek na poczet zysku przez spółkę komandytową nie rodzi obowiązku poboru zryczałtowanego podatku dochodowego przez płatnika, o ile wysokość podatku należnego od dochodu spółki nie jest jeszcze znana.