Ocena statusu strony w postępowaniu nieważnościowym powinna opierać się na stanie prawnym obowiązującym w dniu wydania decyzji, która jest przedmiotem tego postępowania

Umorzenie postępowania na podstawie art. 105 § 1 K.p.a. jest możliwe, gdy w toku tego postępowania okaże się, że obiekt nie jest zabytkiem, a tym samym postępowanie stało się bezprzedmiotowe. Teza od Redakcji

Decyzja o warunkach zabudowy wymaga przedłożenia aktualnych dokumentów, w tym mapy zasadniczej i zapewnień od gestorów mediów. Ich brak uzasadnia odmowę wydania takiej decyzji, a objęcie terenu planem miejscowym czyni postępowanie w przedmiocie warunków zabudowy bezprzedmiotowym.

Dla uznania, że inwestycja ma dostęp do drogi publicznej w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, wystarczające jest zapewnienie dostępu przez ogólnodostępne drogi wewnętrzne będące własnością gminy.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 9 ust. 4 oraz art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, plan miejscowy musi być zgodny z ustaleniami Studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego; nie można dopuszczać możliwości wymiany funkcji terenów w sposób, który zmienia podstawowe przeznaczenie określone w Studium.

Uchwały miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego muszą być zgodne z ustaleniami studium, a określenie przeznaczenia terenu w planie nie może naruszać granic władztwa planistycznego gminy oraz zasad proporcjonalności w korzystaniu z prawa własności.

Odmowa udostępnienia informacji publicznej z powodu nadużycia prawa dostępu do informacji publicznej powinna być formalizowana poprzez wydanie decyzji administracyjnej, a nie zwykłe pismo.

Postępowanie prowadzone w trybie art. 155 k.p.a. nie może zmierzać do ponownego merytorycznego rozpatrzenia sprawy zakończonej ostatecznym rozstrzygnięciem na nowych podstawach prawnych i faktycznych, a jedynie może dotyczyć kwestii rozstrzygniętych w decyzji ostatecznej w granicach ustalonego stanu faktycznego i prawnego.