Likwidacja punktu sprzedaży w okresie ważności zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych, choć według art. 18 ust. 8 pkt 1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi /Dz.U. nr 35 poz. 230 ze zm./ stanowi przyczynę wygaśnięcia tych zezwoleń, nie powoduje proporcjonalnego obniżenia opłat za korzystanie z tychże zezwoleń, a tym bardziej obowiązku

Zwolnienie od cła może bowiem dotyczyć tylko towaru stanowiącego przedmiot wkładu niepieniężnego. Jeżeli zatem wnoszący towar nie jest jego właścicielem to w rozumieniu art. 14 ust. 1 pkt 39 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ w dacie zawarcia umowy określone środki trwałe nie mogły być przedmiotem wkładu niepieniężnego.

Sprzedaż akcji nie jest sprzedażą towaru w myśl ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./. Akcje są niewątpliwie wierzytelnościami. Obrót wierzytelnościami a więc ich zakup i sprzedaż mieści się w zakresie usług bankowych.

Regulacje wydawane na podstawie art. 5 ustawy z dnia 6 marca 1981 r. o Państwowej Inspekcji Pracy /tj. Dz.U. 1985 nr 54 poz. 276 ze zm./ przez Prezydium Sejmu nie mogą być rozumiane jako dalej idące niż skierowane do wewnątrz struktury Państwowej Inspekcji Pracy dyrektywy stanowione jako realizacja wyrażonej w art. 2 tej ustawy podległości Państwowej Inspekcji Pracy Sejmowi.

Zgodnie z treścią art. 23 ust. 1 pkt 22 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /tj. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu z 1996 r. nie uważa się za koszty uzyskania przychodu rezerw innych niż wymienione w pkt 21, jeżeli obowiązek ich tworzenia w ciężar kosztów nie wynika z odrębnych ustaw. Te rezerwy nie mogą być utworzone na pokrycie wierzytelności, których

Ujawnienie dodatkowych faktur obejmujących usługi konsultingu i marketingu nie może powodować automatycznego włączenia tych kosztów do wartości celnej towaru odprawionego według dokumentu SAD (...), bowiem organy celne winny wykazać rzeczowy związek tych kosztów z przedmiotowym towarem.

Przepisy art. 22 i art. 23 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ dotyczące kosztów uzyskania przychodów mają zastosowanie do źródeł przychodów wymienionych w art. 10 ust. 3 tej ustawy, a więc dotyczą również źródła przychodu jakim jest pozarolnicza działalność gospodarcza - i to niezależnie od formy w jakiej ta działalność jest realizowana

Skoro więc importer faktycznie poniósł w związku z zakupem towaru większe koszty niż wynikały z faktury zakupu, należało je, zgodnie z art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, uwzględnić przy ustalaniu wartości celnej tego towaru.

Zgodnie z postanowieniami art. 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, wartością celną towaru jest nie tylko cena zapłacona lub należna za towar celny, ale i wszelkie koszty w cenie nie ujęte, a faktycznie poniesione przez kupującego, m.in. koszty przychodów lub innych korzyści odsprzedaży, wykorzystania lub innej dyspozycji w stosunku do towaru

Zgodnie z art. 145 par. 1 pkt 5 Kpa organy administracji celnej mają obowiązek wznawiać postępowanie zakończone decyzją ostateczną jeżeli ujawnione zostaną istotne dla sprawy nowe okoliczności faktyczne lub nowe dowody, które istniały w dniu wydania decyzji, lecz nie były znane organowi który wydał decyzję.

W pojęciu szczególnych potrzeb urzędu uzasadniających przeniesienie na inne stanowisko mianowanego urzędnika państwowego /art. 10 ust. 1b ustawy z dnia 16 września 1982 r. o pracownikach urzędów państwowych - Dz.U. nr 31 poz. 214 ze zm./ nie mieści się utrata zaufania do pracownika /urzędnika/.

Rezygnowanie Spółki z o.o. z w obrotu pieniędzmi, oddanymi w użytkowanie osobie fizycznej wpływa na obniżenie zysku Spółki z o.o. i tym na wysokość podatku dochodowego z jednoczesnym wzbogaceniem biorącej pieniądze w bezpłatne użytkowanie osoby fizycznej.

Na podstawie art. 40 ust. 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnego /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wyłączone jest stanowienie przepisów porządkowych zakazujących poruszania się przy użyciu określonych środków /wrotek, łyżworolek i deskorolek/ na ulicy miejskiej.

Brak jest przesłanek ustawowych do zwolnienia od podatku od towarów i usług importu środków trwałych stanowiących przedmiot wkładu niepieniężnego podmiotu zagranicznego. Stanowisko to potwierdza m.in. treść art. 25 ust. 2 pkt 4 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, z którego wynika, iż uiszczony na granicy podatek od towarów

Wierzytelności gminy jako strony stosunków cywilnoprawnych, wynikające z zawartych przez nią z określonymi podmiotami umów cywilnoprawnych, nie mogą być utożsamiane z wierzytelnościami jednostek organizacyjnych gminy, o których mowa w art. 17 ust. 3 ustawy - Prawo budżetowe /Dz.U. 1993 nr 72 poz. 344 ze zm./.

1. Art. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ obejmuje swoim zakresem tzw. niepodatkowe należności budżetu państwa. Ta kategoria danin publicznych jest stosunkowo najmniej określona. Nie obejmuje ona swoim zakresem ani podatków, ani opłat, ani ceł, ani świadczeń pieniężnych wynikających ze stosunków cywilnoprawnych oraz opłat za usługi, do których stosuje

Wywóz towaru ze składu celnego za granicę nie może być uznany za dokonany w ramach eksportu, ponieważ nie był dopuszczony do obrotu na polskim obszarze celnym i nie podlegał obowiązkowi celnemu zgodnie z art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./, skoro nie został w świetle powyższego przywieziony z zagranicy na polski obszar celny. Sprzedaż towarów

Istota wznowienia postępowania polega na ponownym rozpatrzeniu sprawy zakończonej decyzją ostateczną w celu sprawdzenia, czy jakaś z wad postępowania wymienionych w art. 145 par. 1 Kpa /w niniejszej sprawie pkt 5/ nie wpłynęła na treść decyzji.

Przy interpretacji pojęcia "zagrożenie egzystencji podatnika" /art. 22 par. 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa - Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./ należy brać pod uwagę przepisy ustawy z dnia 29 listopada 1990 r. o pomocy społecznej /Dz.U. 1993 nr 13 poz. 60 ze zm./, a zatem czy osoba, której odmówiono zaniechania poboru w całości, nie znalazła się w sytuacji uprawniającej ją do

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą powinien postępować racjonalnie i zmierzać w sposób najbardziej bezpośredni do osiągnięcia przychodu. Powinien również działać w przekonaniu, jednak ocenianym w sensie obiektywnym, a nie subiektywnym, że poniesienie kosztu po uwzględnieniu związków przyczynowo-skutkowych powinno doprowadzić do osiągnięcia przychodu.

Przepis art. 26 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ w brzmieniu obowiązującym w 1996 r., nie zawierał żadnych ograniczeń co do liczby lokali w domu wielorodzinnym.

1. Art. 14 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ jest odstępstwem od generalnej zasady obowiązującej w konstrukcji podatków dochodowych, iż za przychody należy uważać sumy /wartości/ rzeczywiście przez podatnika osiągnięte tj. otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika, którymi może on regularnie dysponować. Tymczasem przychodem

Skoro brak w prawie celnym odpowiedzialności solidarnej nie można przyjmować, że obaj skarżący sprowadzili samochód na własny rachunek i we własnym imieniu. Złożenie samochodu ze sprowadzonych części nie jest okolicznością uzasadniającą wznowienie postępowania gdyż nie istniała ona w dacie wydania decyzji.

1. Naczelny Sąd Administracyjny badając legalność decyzji organów podatkowych w przypadku sporów o zasadność stosowania preferencyjnej stawki VAT, ocenia przede wszystkim zachowanie określonej procedury klasyfikacji wyrobów przez uprawnione do tego organy państwowej administracji statystycznej lub działające na ich zlecenie tzw. jednostki autorskie. Sąd administracyjny nie może w tego rodzaju sprawach