1. Spółka prawa handlowego nie będącej bankiem i nie posiadająca zezwolenia Prezesa NBP na prowadzenie działalności bankowej w zakresie udzielania pożyczek nie jest przedmiotem wymienionym w par. 68 ust. 2 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./, a zatem udzielone przez te spółki pożyczki nie mogły w 1994 r. korzystać

Przesłane z zagranicy przedmioty takie, jak fotele dentystyczne, stoliki lekarskie kompresor i szlifierka do gipsu będące pomocne w leczeniu ludzi w gabinetach stomatologicznych, stanowią pomoc charytatywną, która uzasadnia zgodnie z art. 35 pkt 1 lit. "a". ustawy z dnia 13 maja 1994 r. o stosunku Państwa do Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP /Dz.U. nr 73 poz. 323/, zwolnienie od opłat celnych

Art. 18 par. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./ wymaga zezwolenia Komisji Papierów Wartościowych na prowadzenie przedsiębiorstwa maklerskiego. Natomiast zgodnie z par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 czerwca 1992 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 53 poz. 253 ze zm./

Zgodnie z art. 149 par. 2 i art. 151 par. 1 Kpa, decyzja wydana w wyniku wznowienia postępowania musi rozstrzygać sprawę co do istoty w całości. Zastępuje ona bowiem dotychczasową decyzję. W nowej decyzji konieczne jest ponowne rozstrzygnięcie o prawach i obowiązkach strony.

W ramach kompetencji rady gminy w zakresie określania szczegółowych zasad utrzymania czystości i porządku na terenie gminy nie mieści się zobowiązanie właścicieli wraków pojazdów mechanicznych do oddania ich na złom. Rada gminy nie jest również upoważniona do ustanowienia odpowiedzialności karno-administracyjnej za naruszenie określonych przez nią zasad utrzymania czystości i porządku.

W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji

Konstrukcja prawna wartości transakcyjnej jako metody określania wartości celne j towarów ma z jednej strony istotny wpływ na wielkość wymierzonych stronie należności celnych, z drugiej natomiast - zapis art. 28 ust. 6 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ daje organom celnym możliwość zakwestionowania wiarygodności i dokładności dokumentów /faktur/ służących

W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji

Zgodnie z dyspozycją art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa organ celny po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydając decyzję, w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy. Nie spełnia tego wymogu decyzja uchylająca jedynie decyzję dotychczasową. Przekazanie

W przepisach ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ obowiązującej w dacie wydania obu zaskarżonych decyzji, brak jest podstaw do przyjęcia solidarnej odpowiedzialności za należności celne z tytułu sprowadzenia przez obu importerów części samochodowych, sklasyfikowanych następnie /po wznowionym postępowaniu/, zgodnie z regułą 2a Ogólnych Reguł Interpretacji

Przepis art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie ogranicza ochrony uzasadnionych interesów osób trzecich wyłącznie do grona właścicieli nieruchomości bezpośrednio sąsiadujących z nieruchomością objęta pracami budowlanymi. Krąg tych osób określa bowiem zakres oddziaływania prowadzonych prac i rodzaj oraz charakter uciążliwości z nim związanych

Nieskuteczne i pozbawione podstaw prawnych jest odliczenie podatku naliczonego, dotyczącego importowanego towaru, od podatku należnego za miesiąc, w którym podatnik nie spełniał warunków przewidzianych w art. 19 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./.

Art. 47 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ wskazuje, że korzystanie z sąsiedniej nieruchomości powinno odbywać się za ewentualną rekompensatą ze strony inwestora, ale odnosi się jednak do sytuacji, gdy inwestor porozumiał się z właścicielem sąsiedniej nieruchomości. Gdy porozumienie zastępuje decyzja administracyjna, wówczas inwestor zobowiązany jest

Stosownie do dyspozycji wynikającej z treści art. 151 par. 1 pkt 2 Kpa, organ administracji o którym mowa w art. 150 Kpa, po przeprowadzeniu postępowania określonego w art. 149 par. 2 Kpa wydaje decyzję w której uchyla decyzję dotychczasową, gdy stwierdzi istnienie podstaw do jej uchylenia na podstawie art. 145 par. 1 Kpa i wydaje nową decyzję rozstrzygającą o istocie sprawy.

Skierowanie decyzji i łączne obciążenie skarżących należnościami celnymi za samochód złożony z zaimportowanych przez nich części nie jest uzasadnione, stanowi bowiem "przypisanie" dwóch importerów do jednego "składaka", sprowadzonego z zagranicy. W takiej sytuacji Sąd uznał, iż zaskarżone decyzje zostały wydane z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/.

1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia

Treść art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /t.j. Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ określającego obowiązek zgłoszenia do odprawy celnej przez podmiot dokonujący obrotu towarowego z zagranicą towarów będących przedmiotem tego obrotu, wskazuje na indywidualny charakter tego obowiązku, ograniczonego do ściśle oznaczonej osoby. Z tych to względów skierowanie przedmiotowych decyzji

Uchylenie ostatecznej decyzji administracyjnej przez organ I instancji bez zachowania odpowiedniego trybu stanowi rażące naruszenie prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/. Brak reakcji w tym zakresie organu odwoławczego, a nadto uchylenie w części i przekazanie sprawy do rozpatrzenia przez inny organ I instancji również stanowi rażące naruszenie prawa.

1. Wśród czynności cywilnoprawnych wymienionych w przepisie art. 3 ust. 1 pkt 5 lit. "a" ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ nie została wymieniona umowa pożyczki zawieranej w związku z wykonywaniem działalności gospodarczej. 2. Spółka prawa handlowego działająca bez zezwolenia Prezesa NBP, zgodnie z art. 11 ust. 5 i art. 11[1] ustawy z dnia 31 stycznia

Art. 20 ust. 1 ustawy z dnia 19 grudnia 1980 r. o zobowiązaniach podatkowych /Dz.U. 1993 nr 108 poz. 486 ze zm./, nie odnosi się do wypadku, kiedy podatnik od towarów i usług uzyskał wypłatę nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, która następnie okazała się nieuzasadnioną i podlega zwrotowi do urzędu skarbowego. Podatek naliczony zapłacony przez podatnika w cenie nabywanych towarów nie jest jego

Zgodnie z dyspozycją artykułu 25 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 28 grudnia 1989 r. - Prawo celne /Dz.U. 1994 nr 71 poz. 312 ze zm./ raty leasingowe są przychodem, który przypada bezpośrednio sprzedawcy z tytułu dyspozycji lub wykorzystania przywiezionych towarów.

Dyrektor urzędu celnego może na wniosek strony lub z urzędu przekazać sprawę do rozpatrzenia dyrektorowi innego urzędu celnego, jeżeli wymaga tego interes strony lub ważne względy służbowe z wyłączeniem sprawy, w której wznowiono postępowanie.

Przepis art. 20 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ należy traktować jako przepis szczególny w stosunku do art. 19. Może on być stosowany tylko do podatników sprzedających jednocześnie towary opodatkowane i zwolnione od podatku.