Puste faktury wystawione na rzecz podatnika nie mogą stanowić podstawy do odliczenia podatku w nich wykazanego na podstawie art. 86 ust. 1 w związku z art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. a ustawy o podatku od towarów i usług, zaś faktury o takim charakterze wprowadzone do obrotu przez podatnika mogą stanowić podstawę do określenia podatku do zapłaty zgodnie z art. 108 tej ustawy.

W przypadku stwierdzenia fikcyjności faktur, działanie organów podatkowych polegające na nieuznaniu tych faktur za koszty uzyskania przychodu jest prawidłowe i nie narusza zarówno przepisów prawa materialnego, jak i konstytucyjnych zasad ochrony praw podatnika.

Zgodnie z art. 79 § 1 zdanie drugie Ordynacji podatkowej, po wszczęciu postępowania podatkowego, który obejmuje okres wymagający stwierdzenia nadpłaty, żądanie podatnika o stwierdzenie nadpłaty podlega rozpatrzeniu w ramach tego postępowania, co wyklucza możliwość prowadzenia równoległego i odrębnego postępowania w przedmiocie stwierdzenia nadpłaty.

Z perspektywy art. 3 pkt 5 in fine ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. poz. 1155, ze zm.; t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 148; dalej: u.p.s.d.) ocenę tego, czy w ramach danej transakcji to usługa, czy związana z nią sprzedaż towaru ma charakter dominujący, podejmowana być musi z punktu widzenia samego konsumenta, poprzez odpowiedź na pytanie – czy przedmiotem jego zainteresowania

Faktury uznane za "puste" w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, nieodzwierciedlające rzeczywistych zdarzeń gospodarczych, nie mogą stanowić podstawy do zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodów podatnika.

Wydatki ponoszone przez podatnika na spotkania integracyjne z udziałem współpracowników, będących osobami fizycznymi prowadzącymi działalność gospodarczą i świadczącymi usługi na podstawie umów B2B, nie mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodów ze względu na brak związku przyczynowo-skutkowego z osiąganiem przychodów przez podatnika oraz z uwagi na ich charakter wynikający z art. 16 ust. 1

Brak podniesienia w skardze kasacyjnej zarzutu naruszenia normy prawnej bezpośrednio odnoszącej się do zaskarżonego rozstrzygnięcia podatkowego prowadzi do procesowego bezskutku takiej skargi i w konsekwencji do jej oddalenia.

W postępowaniu podatkowym ocena związku poniesionych wydatków z działalnością gospodarczą podatnika wymaga dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego i wyczerpującego rozpatrzenia materiału dowodowego. Odmowa zaliczenia wydatków do kosztów uzyskania przychodu z powodu braku racjonalnego i gospodarczego uzasadnienia wymaga jednoznacznego wykazania braku związku tych wydatków z działalnością gospodarczą

W świetle art. 3 pkt 5 ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o podatku od sprzedaży detalicznej (Dz. U. poz. 1155, ze zm.; t.j. Dz. U. z 2023 r. poz. 148) w sytuacji, gdy odpłatnemu zbyciu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej, to usługę tę należy uznać za sprzedaż detaliczną podlegającą opodatkowaniu, o ile to dominujący charakter ma sprzedaż towaru a usługa sprzedaż tę jedynie

Statek zaopatrzeniowy, który nie jest eksploatowany w transporcie międzynarodowym, nie spełnia kryteriów umożliwiających zastosowanie ulgi podatkowej na podstawie umowy międzynarodowej o unikaniu podwójnego opodatkowania, nawet jeśli wykonuje czynności wspierające międzynarodowy transport morski.