Organ administracji, przesyłając stronie kopię decyzji administracyjnej, nie wypełnia obowiązku doręczenia decyzji zgodnie z art. 109 § 1 k.p.a., co stanowi bezczynność z rażącym naruszeniem prawa, uzasadniającą oddalenie skargi kasacyjnej.

Skargi kasacyjne Ministra Rolnictwa i Skarbu Państwa są bezzasadne. Ocena Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, uznająca nieważność decyzji Ministra z powodu braku wykazania rażącego naruszenia prawa przez Wojewodę w 2011 r., jest prawidłowa.

Oświadczenie woli radnego o zrzeczeniu się mandatu dotknięte istotnym błędem może zostać cofnięte w sytuacjach wyjątkowych, zgodnie z przepisami Kodeksu cywilnego stosowanymi odpowiednio w prawie publicznym.

Radny pełniący funkcję Wiceprzewodniczącego Rady Powiatu, którego dotyczy uchwała o odwołaniu, jest zobowiązany do wyłączenia z głosowania zgodnie z art. 21 ust. 7 u.s.p., gdyż dotyczy to jego osobistego interesu prawnego, związanego z pełnioną funkcją publicznoprawną.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że w sytuacji gdy uchwała Rady Powiatu dotyczy odwołania radnego z pełnionej funkcji, radny, którego odwołanie dotyczy, wyłączony jest z udziału w głosowaniu zgodnie z art. 21 ust. 7 ustawy o samorządzie powiatowym, co obejmuje interes prawny związany z funkcją publiczną.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że komis samochodowy jako całość techniczno-użytkowa wymaga pozwolenia na budowę, a lokalizacja w strefie kontrolowanej uniemożliwia legalizację, co skutkuje obowiązkiem rozbiórki.

Decyzja organu administracji nakazująca demontaż drzwi otwierających się na zewnątrz, ograniczających szerokość drogi ewakuacyjnej w budynku wielorodzinnym, nie narusza przepisów prawa budowlanego, ponieważ spełnia wymogi § 239 rozporządzenia w sprawie warunków technicznych.

Skarga kasacyjna spółki G. dotycząca decyzji o pozwoleniu na budowę nie zasługuje na uwzględnienie, gdyż organy administracyjne działały zgodnie z prawem, a podniesione zarzuty nie znalazły potwierdzenia w zgromadzonym materiale dowodowym.

Ustanowienie użytkowania wieczystego na rzecz przedsiębiorstwa państwowego kwalifikuje się jako ustanowienie na rzecz osoby trzeciej, co wyklucza zwrot wywłaszczonej nieruchomości poprzedniemu właścicielowi zgodnie z art. 229 ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Skarga kasacyjna Wspólnoty Mieszkaniowej została oddalona. Wojewódzki Sąd Administracyjny nie naruszył prawa, a jego orzeczenie pozostaje w mocy. Ocena prawna oraz analiza urbanistyczna zostały przeprowadzone prawidłowo, a decyzje organów administracyjnych są zgodne z obowiązującym prawem.

NSA potwierdził, że organ odwoławczy, rozpatrując ponownie sprawę, był związany oceną prawną z wcześniejszego wyroku WSA. Skargę kasacyjną uznano za niezasadną, podkreślając prawidłowość zastosowanych przepisów i analizy urbanistycznej.

NSA uznaje, że decyzja o przywróceniu poprzedniego sposobu użytkowania obiektu na podstawie art. 71a ust. 4 Prawa budowlanego jest obligatoryjna w razie braku legalizacji zmiany. Interes społeczny nie jest wystarczającą podstawą do odstąpienia od tego nakazu.

W przypadku zbiegu uprawnień do świadczenia pielęgnacyjnego i zasiłku dla opiekuna, na gruncie ustawy o świadczeniach rodzinnych, możliwe jest przyznanie tylko jednego świadczenia. Przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego od daty złożenia wniosku wymaga uprzedniego uchylenia z mocy decyzji prawa do konkurencyjnego zasiłku.

Skarga kasacyjna jest nieuwzględniona, gdyż skarżący nie wykazał naruszenia interesu prawnego zaskarżoną uchwałą w sprawie regulaminu świetlicy, co uzasadnia odrzucenie skargi przez sąd I instancji.