1. Skoro umowa sprzedaży zawarta została przez podatnika, o którym mowa w art. 5 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ była czynnością objętą obowiązkiem podatkowym w tym podatku, a okoliczności jej wykonania powodowały powstanie obowiązku podatkowego wobec osoby jej dokonującej, to umowa ta mieściła się w katalogu czynności

Kodeks postępowania administracyjnego, jak i ustawa z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa /Dz.U. nr 137 poz. 926 ze zm./, nie zna dowodu z pisemnych "oświadczeń kontrahentów". Dowodem natomiast w konkretnej sprawie mogą, być zeznania tych osób /kontrahentów/ w charakterze świadków złożone przed organem podatkowym w określonym trybie i przy zachowaniu zasad ustalonych w kodeksie postępowania

Obiekt zrealizowany na konstrukcji stalowej /zadaszenie i obudowa blachą/ służący jako obudowa urządzenia technicznego, stanowi budowlę w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ i stosownie do dyspozycji art. 28 tejże ustawy roboty budowlane związane z jego budową wymagają uzyskania pozwolenia na budowę. Wykonywanie tego typu obiektu nie kwalifikuje

Gramatyczna wykładnia art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie pozwala w sposób jednoznaczny przyjąć iż przepis ten nie stanowi w sposób jasny, czy sankcja z ust. 2 odnosi się do całego obrotu uzyskanego przez podatnika, czy wyłącznie do kwot podatku naliczonego związanego ze sprzedażą na rzecz osób fizycznych nie

1. Nie znajduje uzasadnienia w treści art. 19 ust. 1 i 3 w zw. z art. 10 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ twierdzenie, iż organ podatkowy, stwierdzając nieprawidłowe /wcześniejsze z punktu widzenia art. 19 ust. 3/ obniżenie podatku należnego o podatek naliczony, winien dokonać korekty podatku naliczonego, "przenosząc

Jeżeli podatnik nie sprzedaje towarów i nie świadczy usług, o których mowa w art. 29 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./, nie można mu czynić zarzutu, że nie prowadzi ewidencji przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, ale także - eksport usług, tj. świadczenie przez podatnika usług poza państwową granicą Rzeczypospolitej Polskiej /art. 4 pkt 6 tej ustawy

1. Sprawa nie znajduje rozstrzygnięcia, jeśli organ II instancji uchyla decyzję organu I instancji i ani nie orzeka w tym zakresie co do istoty sprawy, ani nie umarza postępowania w I instancji. 2. Przepisy podatkowe powinny być interpretowane ściśle, zgodnie z zasadami wykładni językowej, a stosowanie analogii lub też wykładni rozszerzającej czy ścieśniającej jest niedopuszczalne. 3. Żaden z przepisów

Przypadki szczególnie uzasadnione dające podstawę odwołania dyrektora szkoły podstawowej w trakcie roku szkolnego, bez wypowiedzenia, w świetle art. 38 pkt 2 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty /Dz.U. 1996 nr 67 poz. 329 ze zm./ winny negatywnie oddziaływać na pracę szkoły, co winno być wykazane w treści uchwały zarządu gminy o odwołaniu go z tego stanowiska bez wypowiedzenia. Subiektywne

We wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle art. 17 pkt 1-3 jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych przez organ administracji samorządu terytorialnego.

Treść przepisu art. 17 pkt 1-3 Kpa w sposób oczywisty wskazuje, iż we wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle tego przepisu jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych

Przepisy podatkowe nie uzależniają zaliczenia w ciężar kosztów odpisów amortyzacyjnych od posiadania "stałego" dowodu rejestracyjnego pojazdu /art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych /t.j. Dz.U. 1993 nr 90 poz. 416 ze zm./ lecz od tego czy środek trwały jest użytkowany.

Zgłoszenie rejestracyjne NIP, którego dokonał skarżący w 1996 r., wiązało się z nadaniem skarżącemu numeru identyfikacji podatkowej na podstawie ustawy z dnia 13 października 1995 r. o zasadach ewidencji i identyfikacji podatników /Dz.U. nr 142 poz. 702/ i nie zastępuje zgłoszenia rejestracyjnego, o którym mowa w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku

Ustalona w umowie sprzedaży cena nieruchomości, która powinna odpowiadać wymogom określonym w art. 67 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami /Dz.U. nr 115 poz. 741 ze zm./, nie może być po zawarciu umowy, obniżona. Możliwości takiej nie przewidują przepisy ustawy o gospodarce nieruchomościami niezależnie od tego, czy nieruchomość została sprzedana w wyniku przetargu

Treść przepisu art. 17 pkt 1-3 Kpa w sposób oczywisty wskazuje, iż we wszystkich sprawach załatwianych w pierwszej instancji przez organy samorządu terytorialnego organami wyższego stopnia są samorządowe kolegia odwoławcze, które przez to w świetle tego przepisu jak też art. 127 par. 2 Kpa są rzeczowo właściwe od dnia 1 stycznia 1999 r. do rozpoznawania odwołań od decyzji administracyjnych wydanych

Wymóg złożenia przez podatnika, przed rozpoczęciem ewidencjonowania, pisemnego oświadczenia o liczbie stanowisk kasowych w danym punkcie sprzedaży detalicznej, przewidziany w par. 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 1996 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 157 poz. 806/, nie ma zastosowania do kas rejestrujących niezbędnych w świetle par. 4 ust. 1 rozporządzenia.

Okoliczność, że zasady solidarnej odpowiedzialności pozwalają organom podatkowym na egzekwowanie należnej opłaty skarbowej od jednej ze stron czynności cywilnoprawnej, nie podważa wynikającej z art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./ zasady, iż stronami postępowania w sprawie określenia należnej opłaty skarbowej są wszystkie strony tych czynności

1. Art. 29 ust. 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ nie precyzuje, jakimi dowodami mają obowiązek podatnicy wymienieni w tym przepisie sprawdzać, czy dana osoba prowadzi działalność gospodarczą, czy też nie. Przepis powyższy nie odsyła również do innych aktów prawnych. Wprawdzie w polskim systemie prawnym funkcjonuje

Fakt, iż ustanowiony przez stronę w sprawie pełnomocnik nie bierze w niej udziału, mimo prawidłowego zawiadomienia o czynnościach organu podatkowego, lub nie korzysta z możliwości wypowiedzenia się w trybie art. 10 par. 1 Kpa, nie może stanowić o naruszeniu tego przepisu, bowiem sposób reprezentacji strony przez pełnomocnika należy do stosunku prawnego łączącego zleceniodawcę ze zleceniobiorcą i wykracza

Za koszt uzyskania przychodów może być uznany tylko taki wydatek, nie wymieniony w art. 16 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych /Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./, który pozostaje z uzyskiwanym przychodem w bezpośrednim związku, tj. gdy w normalnych okolicznościach poniesienie wydatku pociąga za sobą uzyskanie określonego przychodu. Prowadzenie rokowań zmierzających

Brak zgody wszystkich solidarnie odpowiedzialnych stron na ocenę wartości przedmiotu umowy dokonaną przez urząd skarbowy, skutkuje obowiązkiem powołania dowodu z opinii biegłego, stosownie do art. 10 ust. 3 zd. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1989 r. o opłacie skarbowej /Dz.U. nr 4 poz. 23 ze zm./.

Okoliczności wskazujące na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy określony w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ muszą istnieć w chwili wykonania usługi bądź też sprzedaży w rozumieniu tejże ustawy a nie w okresie późniejszym.

W świetle art. 108 par. 1 Kpa rygor natychmiastowej wykonalności nadany być może tylko decyzji od której stronie /stronom/ przysługuje prawo wniesienia odwołania; a więc decyzji wydanej przez organ I instancji i tylko ten organ uprawniony jest do orzekania w tym przedmiocie. W postępowaniu odwoławczym wydanej decyzji ostatecznej na podstawie powyższego przepisu nie może być nadany rygor natychmiastowej

Art. 91 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ wyczerpująco określa przesłanki stwierdzenia nieważności uchwały organu gminy i nie ma podstaw do przyjmowania, że przy wydawaniu rozstrzygnięcia nadzorczego należy badać możliwość zastosowania art. 156 par. 2 Kpa. W tej sytuacji nie można podzielić stanowiska, że doszło do naruszenia tego przepisu