Skarga kasacyjna, odnosząca się do umorzenia postępowania nadzwyczajnego po upływie 30 lat od doręczenia decyzji, jest bezzasadna. Umorzenie wynika z przepisów ustawy nowelizującej k.p.a., chroniących interes publiczny przez ustanowienie czasowych ograniczeń w stwierdzaniu nieważności decyzji administracyjnych.

Decyzja Wojewody Łódzkiego z 2004 r., stwierdzająca nabycie przez PKP prawa użytkowania wieczystego gruntu jako mienia Skarbu Państwa, była wydana z naruszeniem prawa, gdyż grunt ten od 1990 r. należał do Miasta Łódź, co wykluczało możliwość uwłaszczenia PKP.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że wcześniejsze niepodejmowanie pracy nie może determinować prawa do świadczenia, jeśli istnieje obecna konieczność rezygnacji z zatrudnienia celem sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną, co wymaga zindywidualizowanego ustalenia.

Prawidłowość decyzji organów administracyjnych utrzymujących decyzję odmowną Burmistrza w przedmiocie nakazu przywrócenia stanu poprzedniego została potwierdzona, gdyż nie wykazano naruszenia stosunków wodnych na działce nr [...] skutkującego szkodą, co wyklucza wydanie decyzji nakazującej według art. 234 u.P.w.

Brak definicji pojęcia "nieruchomości ziemskiej" w dekrecie z 1949 r. uniemożliwia rażące naruszenie prawa, co uzasadnia odmowę stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych z 1950 r. NSA uznaje za nieskuteczne zarzuty kasacyjne dotyczące wykładni przepisów materialnych i proceduralnych.

Sąd uznał, że postępowanie w sprawie uznania budynku gospodarczego za samowolę budowlaną jest bezprzedmiotowe z uwagi na brak dowodów wskazujących na jego nielegalność; budynek powstał przed 1960 r., zatem nie podlega obecnym normom budowlanym.

Decyzji o pozwoleniu na budowę nie można stwierdzić nieważności po 5 latach od jej doręczenia, nawet jeśli postępowanie nieważnościowe zostało wszczęte wcześniej, a nowe przepisy Prawa budowlanego mają tu zastosowanie.

Przebudowa obiektu budowlanego lub jego przekształcenie na obiekt bez obowiązku pozwolenia na budowę nie czyni decyzji rozbiórkowej bezprzedmiotową; pozostaje ona wiążąca, zgodnie z art. 162 § 1 pkt 1 k.p.a., dopóki nie spełniono wszystkich przesłanek wygaśnięcia decyzji.

Terminy określone w art. 214b ustawy o gospodarce nieruchomościami mają charakter materialnoprawny i nie ulegają przywróceniu lub zawieszeniu; tym samym ogłoszenie w prasie lokalnej w rozumieniu art. 214b ust. 4 u.g.n. spełnia wymagania dotyczące publikacji.

Naczelny Sąd Administracyjny uznaje, że użycie nieruchomości zgodnie z pierwotnym celem wywłaszczenia wyklucza możliwość jej zwrotu. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza wcześniejsze orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego dotyczące braku zbędności nieruchomości dla realizacji celu wywłaszczenia.

Zaskarżona uchwała Rady Miasta Stołecznego Warszawy w zakresie ograniczenia terminu składania wniosków o obniżkę czynszu za rok 2021 nie narusza zasady lex retro non agit ani zasad ochrony praw nabytych. Ograniczenie terminu składania wniosków nie pozbawia uprawnień do obniżki, przy czym skarżący miał zapewnioną możliwość złożenia wniosku przed wejściem w życie uchwały. Skargę kasacyjną oddalono.

Bezczynność organu administracyjnego, polegająca na niereagowaniu na wniosek strony, nie stanowi rażącego naruszenia prawa, jeśli nie wykazuje cech celowego zaniedbania. Brak przesłanek do przyznania sumy pieniężnej przy takim rodzaju bezczynności.

Na postanowienie wydane w trybie art. 56 K.p.a., dotyczące odmowy zwrotu kosztów dojazdu, nie przysługuje zażalenie, gdyż K.p.a. nie przewiduje takiej ścieżki odwoławczej. NSA uchylił wyrok WSA i oddalił skargę jako bezzasadną.