Orzeczenia
W wykładni przepisu art. 67a § 1 pkt 3 ordynacji podatkowej organ podatkowy posiada kompetencję uznaniową do umorzenia zaległości podatkowej, opierając się na przesłankach ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego. Decyzja o umorzeniu jest aktem uznaniowym, co oznacza, że, mimo stwierdzenia istnienia warunków określonych przez prawo, organ może, lecz nie musi przyznać ulgi.
Przepisy prawno-podatkowe o charakterze sprawozdawczym i proceduralnym, jeśli wpływają na sferę praw i obowiązków podatkowych podmiotu ubiegającego się o wydanie interpretacji indywidualnej, są objęte zakresem działalności interpretacyjnej organu podatkowego.
Odpowiedzialność członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, zgodnie z art. 116 § 1 Ordynacji podatkowej, może być nałożona, gdy egzekucja przeciwko spółce okaże się bezskuteczna, przy jednoczesnym nie wykazaniu przez członka zarządu zgłoszenia wniosku o upadłość lub wszczęcia postępowania naprawczego albo braku winy w zaniechaniu jej zgłoszenia.
Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn
Organ podatkowy, na wniosek podatnika, ogranicza pobór zaliczek na podatek, jeżeli podatnik uprawdopodobni, że zaliczki obliczone według zasad określonych w ustawach podatkowych byłyby niewspółmiernie wysokie w stosunku do podatku należnego od dochodu lub zysku przewidywanego na dany rok podatkowy. Przepis ten wskazuje zatem na przesłankę, spełnienie której powoduje, że organ podatkowy ogranicza pobór
Wyroki w sprawach dotyczących zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych muszą być oparte na rzetelnej ocenie, czy zaliczki te są niewspółmiernie wysokie w stosunku do przewidywanego podatku. Ponadto postępowanie w sprawie ograniczenia zaliczek na podatek dochodowy ma charakter uproszczony i nie wymaga pełnego postępowania dowodowego.
Odmowa ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych jest prawidłowa w sytuacji, gdy podatnik nie uprawdopodobni niewspółmierności zaliczek do przewidywanego podatku należnego, zgodnie z przepisami Ordynacji podatkowej art. 22 § 2a.
Nieskuteczność skargi kasacyjnej może wynikać z braków konstrukcyjnych tego środka odwoławczego, jeżeli zarzuty dotyczą próby podważenia ustaleń faktycznych bez wskazania konkretnych naruszonych przepisów prawa materialnego lub niedostatecznie uzasadnionego naruszenia prawa procesowego.
Pojęcie „banki”, o których mowa w przepisach dotyczących zaliczania określonych wierzytelności (praw) do przychodów (przepisy art. 12 ust. 4 pkt 15 lit. c, art. 12 ust. 4e, art. 12 ust. 9 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz.U. z 2019 r. poz. 865 ze zm., dalej „u.p.d.o.p.”) i określonych strat do kosztów uzyskania przychodu (przepis art. 15 ust. 1h pkt 2 u.p.d.o.p
Uprawdopodobnienie przez organ podatkowy posługiwania się przez podatnika fikcyjnymi dokumentami księgowymi oraz nierzetelnego prowadzenia ksiąg podatkowych może świadczyć o wystąpieniu przesłanki z art. 33 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 ze zm., dalej: „O.p.”), dotyczącej uzasadnionej obawy, że zobowiązanie podatkowe nie zostanie wykonane
Opłaty za przedszkole, żłobek czy klub dziecięcy, związane z osobistymi obowiązkami rodzicielskimi Skarżącego, nie mogą być uznane za koszty uzyskania przychodu z działalności gospodarczej, gdyż nie są wydatkami poniesionymi w celu uzyskania przychodów, zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów w rozumieniu art. 22 ust. 1 u.p.d.o.f.
W postępowaniu dotyczącym ograniczenia poboru zaliczek na podatek dochodowy od osób fizycznych za dany rok podatkowy kluczowe jest uprawdopodobnienie przez podatnika okoliczności umożliwiających skorzystanie z preferencji podatkowych wynikających z umów międzynarodowych o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz innych przepisów umożliwiających obniżenie podatku. Uproszczony charakter takiego postępowania
Konwencja MLI nie zmienia metody unikania podwójnego opodatkowania wynikającej z Umowy polsko-emirackiej w zakresie pracy najemnej na statkach eksploatowanych w transporcie międzynarodowym przez przedsiębiorstwo z faktycznym zarządem w ZEA, jeżeli strony umowy nie dokonały notyfikacji wyboru opcji przewidzianych w art. 5 Konwencji MLI.
W przypadku wypłat dywidend dokonywanych na rzecz podatnika do wysokości 2 mln zł w skali roku podatkowego przez płatnika, nie jest konieczne przeprowadzanie szczegółowej weryfikacji warunków zastosowania zwolnienia od podatku dochodowego przewidzianego w art. 22 ust. 4 u.p.d.o.p., gdyż płatnik w takich sytuacjach jest zobowiązany jedynie do zachowania należytej staranności, zgodnie z charakterem oraz
Doręczenie decyzji podatkowej lub zawiadomienia o zawieszeniu biegu terminu przedawnienia osobie posiadającej szeroko zakreślone upoważnienie, bez wątpliwości obejmujące scope reprezentacji w postępowaniu kontrolnym, nie stanowi naruszenia prawa nawet w sytuacji, gdy istnieje równoległe upoważnienie dla innych przedstawicieli podmiotu.
W przypadku pracy wykonywanej na statku wiertniczym, nie można przyjąć jego eksploatacji w transporcie międzynarodowym w rozumieniu Konwencji Modelowej OECD, jeżeli jednostka ta nie jest przeznaczona do przewozu osób lub ładunków, a zatem nie spełnia warunków do zastosowania ulgi abolicyjnej przewidzianej dla marynarzy pracujących na statkach regularnie eksploatowanych w transporcie międzynarodowym