Nie zastosowanie się podatnika do wymogów rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 maja 1994 r. w sprawie kas rejestrujących /Dz.U. nr 65 poz. 278/ powodowało, zgodnie z art. 29 ust. 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ utratę przez podatnika prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

1. Nie ma znaczenia, że strona kupująca posiadała w zakresie swego działania świadczenie usług pośrednictwa finansowego. Istotne znaczenie dla podatku od towarów i usług ma bowiem jedynie to czy sprzedający /bądź wykonujący usługę/ osiąga obrót w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. 2. Skarżąca bezpodstawnie również zarzuca naruszenie przepisu par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów

1. Od chwili wejścia w życie Kodeksu celnego, Jednolity Dokument Administracyjny SAD nie stanowi decyzji, a jedynie jest zgłoszeniem celnym. 2. W myśl par. 2 art. 224 Kodeksu celnego dług celny powstaje w chwili przyjęcia przez organ celny zgłoszenia celnego towarów do wywozu.

Akcje są niewątpliwie wierzytelnościami. Obrót wierzytelnościami a więc zakup i sprzedaż mieści się w zakresie usług bankowych. Z treści pozycji nr 13 załącznika nr 2 do ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym /Dz.U. nr 11 poz. 50 ze zm./ wynika, że tylko podmiot świadczący usługi pośrednictwa finansowego może korzystać ze zwolnienia od podatku VAT. Usługi

Organizacja społeczna działająca na prawach strony nie może z prawnym skutkiem dokonywać czynności, które są przejawem obowiązywania w postępowaniu administracyjnym zasady dyspozycyjności, a do tych czynności należy m.in. prawo żądania wznowienia postępowania, które przysługuje wyłącznie stronie.

Przepis par. 63 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 9 grudnia 1994 r. w sprawie opłaty skarbowej /Dz.U. nr 136 poz. 705/, powinien być odczytywany w powiązaniu z art. 18 ust. 2 ustawy z dnia 22 marca 1991 r. - Prawo o publicznym obrocie papierami wartościowymi i funduszach powierniczych /Dz.U. nr 35 poz. 155 ze zm./, z którego wynika, że za podmiot prowadzący przedsiębiorstwo maklerskie

Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.

1. Zgodnie z art. 18 ust 1 pkt 1 w związku z ust 3 ustawy z dnia 7 października 1992 r. o regionalnych izbach obrachunkowych /Dz.U. nr 85 poz. 428 ze zm./ - w posiedzeniu kolegium regionalnej izby obrachunkowej badającym legalność uchwał jednostek samorządu terytorialnego w zakresie spraw finansowych, w tym stanowiących o podstawie do dokonania wydatków, ma prawo uczestniczyć przedstawiciel podmiotu

Skoro żadna ze stron umowy nie prowadziła przedsiębiorstwa maklerskiego, brak jest podstawy prawnej do zwolnienia skarżących od opłaty skarbowej.

Dla ustalenia obowiązku zapłaty odsetek w podatku od towarów i usług nie ma znaczenia przyczyna, która spowodowała, że podatnik nie obliczył i nie wpłacił należnego podatku w terminie. Z uwagi na samoobliczeniową metodę powstawania zobowiązania w podatku od towarów i usług - obowiązek naliczania i pobór odsetek za zwłokę jest niezależny od tego, z czyjej winy /podatnika czy organu podatkowego/ powstała

Jeżeli organ celny pobrał podatek w kwocie niższej od należnej, organem właściwym do określenia podatku w prawidłowej wysokości jest właściwy dla podatnika organ podatkowy. Obowiązek zapłaty różnicy między podatkiem wynikającym z decyzji urzędu skarbowego a podatkiem pobranym przez urząd celny obciąża importera towaru.

Organ wydający decyzję o pozwoleniu na budowę nie był uprawniony w tym postępowaniu do dokonywania jakiejkolwiek korekty przedłożonej mapy, spełniającej wymogi par. 6 ust. 2 pkt 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa z dnia 21 lutego 1995 r. w sprawie rodzaju i zakresu opracowań geodezyjno-kartograficznych oraz czynności geodezyjnych obowiązujących w budownictwie /Dz.U. nr

Organ celny winien przeprowadzić dodatkowe postępowanie wyjaśniające, mając na uwadze przepis art. 7 i art. 77 par. 1 Kpa i art. 80 Kpa. Postępowanie administracyjne, a więc także postępowanie celne winno bowiem zmierzać do dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego sprawy, w oparciu o który wydawane jest następnie rozstrzygnięcie /decyzja/.

Przepis pkt 9 załącznika nr 30 do zarządzenia Prezesa Głównego Urzędu Ceł z dnia 23 września 1997 r. w sprawie deklaracji skróconych i zgłoszeń celnych /M.P. nr 72 poz. 690/ stanowi, że (...) w przypadku towarów masowych dopuszczalna różnica między rzeczywistą ilością /masą/ dostarczonego towaru, a wskazaną w dokumencie potwierdzającym pochodzenie towaru nie powinna przekraczać 10 procent. Jak to wynika

Sprzeciw wyrażający brak zgody organu nadzoru budowlanego na realizację zamierzonej inwestycji budowlanej był jednocześnie rozstrzygnięciem co do istoty sprawy wszczętej opisanym wyżej zgłoszeniem, a więc decyzją administracyjną /art. 104 Kpa/.

Od dawna zarówno w doktrynie, jak i w orzecznictwie ugruntowany jest pogląd, że wykładnia rozszerzająca w stosunku do przepisów ustanawiających wyjątki /a takim wyjątkiem od ogólnej zasady powszechności cła jest art. 14 ust. 1 prawa celnego/ nie jest dopuszczalna. Przepis ustanawiający wyjątki od przyjętych reguł podlega wykładni gramatycznej, a wykładnia gramatyczna art. 14 ust. 1 pkt 38 prawa celnego

Spór dotyczył oceny, czy Spółdzielnia pobrała od członków Spółdzielni od oprocentowania ich udziałów członkowskich zaliczkę, czy podatek zryczałtowany zatem wynagrodzenie ze spółdzielczego stosunku pracy, wypłata z tytułu nadwyżki bilansowej i oprocentowania tej nadwyżki winno skutkować obliczeniem przez zakład pracy i pobraniem zaliczki.

Wyrażona w art. 6 Kpa zasada praworządności oznacza, między innymi, że administracyjnoprawna ingerencja organów administracji publicznej w działania obywateli jest dopuszczalna tylko wtedy, gdy prawo ingerencję taką przewiduje. Z chwilą gdy stan faktyczny wskazuje, iż podstawa taka nie istniała bądź ustała, wszczęte postępowanie administracyjne staje się bezprzedmiotowe, ustają też powody dokonywania

Ustawodawca do konstrukcji prawnej polskiego podatku od towarów i usług wprowadził najsilniejsze ze wszystkich reguł językowych wykładni - reguły języka prawnego wyrażone w słowniczku ustawy, a nakazujące dla określenia przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług stosowania klasyfikacji wydanych na podstawie przepisów o statystyce państwowej.

Stosownie do art. 151 par. 2 w związku z art. 146 par. 2 Kpa w przypadkach, gdy rozstrzygnięcie co do istoty sprawy byłoby identyczne z dotychczasowym, uwzględnienia istnienia przesłanki wznowienia postępowania ograniczone jest do stwierdzenia wydania dotychczasowej decyzji z naruszeniem prawa, co może powodować skutek odszkodowawczy przewidziany w art. 153 Kpa.

Jeżeli w okresie podjęcia i zakończenia robót inwestor legitymował się tytułem prawnym - decyzją organu pierwszej instancji /z dnia 3 kwietnia 1997 r./ w sprawie pozwolenia na budowę zaopatrzoną w rygor natychmiastowej wykonalności, to mógł on uznać, że decyzja ta została wydana zgodnie z prawem, co znajduje potwierdzenie w art. 7 i art. 8 Kpa o domniemaniu legalności decyzji znajdujących się w obrocie

Brak bezpośredniego związku między przychodami skarżącej, która w ogóle nie uczestniczyła w procesie produkcji cystern, a wydatkami na szkolenie pracowników innej firmy skutkuje nieuznaniem tych wydatków za koszty uzyskania przychodów /art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych - Dz.U. 1993 nr 106 poz. 482 ze zm./.

Warunkiem istnienia wyrobu gotowego /w tym przypadku samochodu/ jest nie tylko jego rozmontowanie przed przekroczeniem granicy, ale także sprowadzenie takiej ilości części, z których można skonstruować wyrób kompletny /gotowy/. Obojętne jest przy tym, czy istniał samochód, który następnie rozłożono na części, czy też zakupiono części w celu zmontowania samochodu w Polsce /o czym świadczy fakt jego

Nie jest zasadny wniosek skarżącego o uzupełnienie postępowania dowodowego poprzez przeprowadzenie dowodu z przesłuchania przed sądem, bowiem zgodnie z art. 52 ust. 2 ustawy o NSA, sąd może przeprowadzić z urzędu lub na wniosek uczestnika postępowania wyłącznie "dowody uzupełniające z dokumentów", jeżeli jest to niezbędne do wyjaśnienia istotnych wątpliwości i nie powoduje nadmiernego przedłużania