Obowiązek dokumentowania przez podatnika rzetelnym dowodem księgowym zdarzeń gospodarczych obejmuje także wydatki, które mają być uznane za koszty uzyskania przychodów, a brak takiego udokumentowania lub stwierdzenie nierzetelności dokumentów uniemożliwia ich zaliczenie do kosztów uzyskania przychodów, zgodnie z regulacjami ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Umorzenie postępowania egzekucyjnego na wniosek wierzyciela nie uniemożliwia ponownego wszczęcia egzekucji na podstawie nowego tytułu wykonawczego, jeśli nie zachodzą przesłanki wykluczające taką możliwość określone w przepisach prawa egzekucyjnego w administracji. Władze egzekucyjne są zobowiązane do działania zgodnie z prawem i nie mogą arbitralnie unieważniać lub ignorować obowiązujących tytułów

Umorzenie postępowania egzekucyjnego nie pociąga za sobą obowiązku uchylenia hipoteki przymusowej wpisanej w księdze wieczystej jako zabezpieczenie wykonania zobowiązania podatkowego, gdyż nie jest to czynność egzekucyjna, a jedynie środek zabezpieczający możliwość przyszłej egzekucji.

W przypadku nieuregulowania zobowiązań podatkowych przez spółkę, członek zarządu może ponosić solidarną odpowiedzialność za jej zaległości, jeżeli egzekucja z majątku spółki okaże się bezskuteczna, a on nie wykaże, że we właściwym czasie zgłoszono wniosek o ogłoszenie upadłości albo niezgłoszenie wniosku o ogłoszenie upadłości nastąpiło bez jego winy.

Sąd administracyjny, przy ocenie skuteczności zawieszenia biegu przedawnienia zobowiązania podatkowego, powinien mieć możliwość kontroli czy wszczęcie postępowania karnego skarbowego nie miało charakteru pozorowanego i czy nie służyło wyłącznie zawieszeniu biegu tego terminu, co wymaga dokładnej analizy okoliczności sprawy oraz działania organów podatkowych w świetle przepisów Ordynacji podatkowej.

W przypadku dzierżawy znaku towarowego, przychód taki należy zaliczyć do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, co pozwala na jego opodatkowanie ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych, a nie według ogólnych zasad opodatkowania praw majątkowych.

Wydatki podatnika mogą być uznane za koszty uzyskania przychodów wyłącznie wówczas, gdy są nie tylko związane z działalnością gospodarczą podatnika i poniesione w celu osiągnięcia przychodu, ale również właściwie udokumentowane w taki sposób, aby odzwierciedlały rzeczywiste zdarzenia gospodarcze. Brak dokumentacji lub posiadanie dokumentacji nieodpowiadającej stanowi faktycznemu uniemożliwia uznania

Spółka przy wypłacie komplementariuszom w trakcie roku podatkowego zaliczek na poczet udziałów w zysku spółki za ten rok nie ma statusu płatnika i obowiązku pobierania zryczałtowanego podatku dochodowego, skoro nie ma obiektywnej możliwości obliczenia prawidłowej kwoty podatku. Wysokość zysku spółki i podatku należnego od dochodu spółki za rok podatkowy, w trakcie którego spółka wypłaca komplementariuszom

Zgodnie z art. 26.b ustawy o CIT, w procedurze wydawania opinii o stosowaniu zwolnienia z poboru zryczałtowanego podatku dochodowego, odesłanie do kręgu podmiotów uprawnionych do wystąpienia z wnioskiem obejmuje podatnika oraz płatnika zryczałtowanego podatku dochodowego bez dodatkowego warunku wpłaty podatku z własnych środków i poniesienia ciężaru ekonomicznego tego podatku.

Dla wykazania przesłanki egzoneracyjnej uwalniającej członka zarządu od odpowiedzialności za zobowiązania spółki nie wystarczy subiektywne poczucie braku winy w niezgłoszeniu wniosku o upadłość. Brak takiej winy jest kategorią obiektywną i można się na nią powoływać jedynie w sytuacji, gdy członek zarządu nie miał żadnych możliwości prowadzenia spraw spółki, a brak tych możliwości wynikał z przyczyn

W sytuacji, gdy wyrok sądu administracyjnego uchyla wcześniejsze postanowienie organu podatkowego i wskazuje na konieczność ponownego rozpatrzenia sprawy, organ podatkowy jest zobowiązany do wykonania tego wyroku oraz do wyjaśnienia konkretnych okoliczności, które uzasadniałyby ewentualne przedłużenie terminu zwrotu nadwyżki podatku od towarów i usług.

Za 'transport międzynarodowy' w rozumieniu art. 3 ust. 1 lit. g) Konwencji między Rzeczpospolitą Polską a Królestwem Norwegii w sprawie unikania podwójnego opodatkowania uważa się zarobkowy przewóz osób i ładunków realizowany statkiem morskim między portami różnych państw, z wyłączeniem transportu odbywającego się wyłącznie między miejscami położonymi w jednym państwie.