Skarżący, dokonując zmiany przeznaczenia gruntu rolnego bez wymaganej decyzji, prawidłowo został obciążony opłatą sankcyjną. Przy braku zgłoszenia zmiany użytkowania, zastosowanie ma pięcioletni termin przedawnienia, który uległ zawieszeniu na skutek toczącego się zagadnienia wstępnego.

NSA potwierdza, że przy ustalaniu warunków zabudowy organ powinien wyznaczyć obszar analizowany zgodnie z upzp, uwzględniając minimalne wymagania, chyba że istnieją istotne przesłanki ładu przestrzennego dla jego rozszerzenia.

Zaskarżony wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego jest prawidłowy: decyzja o warunkach zabudowy może dotyczyć części działki ewidencyjnej, a dostęp do drogi publicznej jest spełniony poprzez możliwość drogi wewnętrznej lub służebności, bez konieczności tytułu prawnego na tym etapie.

Ograniczenie podmiotowe z art. 59 ust. 7 Prawa budowlanego nie może wyłączyć możliwości wznowienia postępowania przez osobę z interesem prawnym, gdy pozwolenie na budowę zostało skutecznie podważone. Sąd uznał zasadność wykładni systemowej i celowościowej art. 28 K.p.a. w takich przypadkach.

W postępowaniu o zatwierdzenie projektu budowlanego i udzielenie pozwolenia na budowę, przymiot strony posiadają jedynie podmioty, których nieruchomości znajdują się w obszarze oddziaływania obiektu, zgodnie z definicją zawartą w Prawie budowlanym. Brak obszaru oddziaływania wykluczającego zabudowę nieruchomości oznacza brak przymiotu strony.

Naczelny Sąd Administracyjny utrzymuje, iż postępowania o zwrot nieruchomości przejętych z mocy dekretu reformy rolnej nie mogą być tożsame z postępowaniami opartymi na przepisach ustawy o gospodarce nieruchomościami, zatem takie postępowania podlegają umorzeniu jako bezprzedmiotowe.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie stanowi przeszkody do stosowania art. 115a ustawy o Policji w zmienionej formie do okresów sprzed wprowadzenia zmian. Skarga kasacyjna oddalona.

Dostęp do drogi publicznej, wymagany przy ustalaniu warunków zabudowy, może być zapewniony faktycznie, bez konieczności posiadania tytułu prawnego do działki, przez którą odbywa się dojazd, o ile dostęp ten jest realny i powszechnie wykorzystywany.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, gdyż zaskarżony wyrok oraz decyzje administracyjne prawidłowo ustaliły wzrost wartości nieruchomości i zasadność opłaty planistycznej na podstawie operatu szacunkowego, spełniającego wymogi prawne.

Art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie przeszkadza w stosowaniu art. 115a ustawy o Policji w nowym brzmieniu, a zaskarżony wyrok, mimo błędnego uzasadnienia, jest prawidłowy. Skarga kasacyjna podlega oddaleniu.

Horyzont czasowy stosowania wyroku TK z dnia 30 października 2018 r. obejmuje także świadczenia za okres przed tą datą w przypadku niezakończonych postępowań administracyjnych, zaś ekwiwalent za niewykorzystane urlopy ustala się według zrekonstruowanej praktyki orzekania z pominięciem niekonstytucyjnego brzmienia przepisu.

Ekwiwalent za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r. oblicza się na zasadach sprzed tej daty, z wyłączeniem niekonstytucyjnego przelicznika 1/30, stosując współczynnik 1/21 dla realizacji zasady sprawiedliwości społecznej.

Zastosowanie art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą nie odnosi się do wysokości ekwiwalentu za niewykorzystany urlop, lecz do zasad jego ustalania, co w świetle wyroku NSA nie narusza prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną, uznał, że art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej o Policji nie stanowi przeszkody do stosowania nowych regulacji dotyczących ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop policjantów zwolnionych przed 6 listopada 2018 r., wobec braku konstytucyjności dotychczasowej normy.

Dla przyznania świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu niepodejmowania zatrudnienia celem sprawowania opieki nad osobą niepełnosprawną wystarczy istnienie rzeczywistego zakresu opieki, bez wymogu wcześniejszego zatrudnienia przez opiekuna.

Regulacje art. 100c i 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy należy stosować do wszystkich cudzoziemców ubiegających się o legalizację pobytu na terenie Polski, co zawiesza bieg administracyjnych terminów. Ustawodawca nie ograniczył tego jedynie do obywateli Ukrainy.

Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, uznając, że wyrok Sądu I instancji, mimo błędów uzasadnienia, był zgodny z prawem, co przesądziło o bezzasadności podstaw skargi kasacyjnej.

Przepis art. 9 ust. 1 ustawy nowelizującej nie zawiera przeszkód do stosowania art. 115a ustawy o Policji w brzmieniu nadanym ustawą nowelizującą do stanów faktycznych sprzed 1 października 2020 r., a zasady ustalania ekwiwalentu pieniężnego określają prawo publiczne do urlopu oraz ekwiwalentu.

Naczelny Sąd Administracyjny oddala skargę kasacyjną Komendanta Wojewódzkiego Policji, uznając, że wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego był zgodny z prawem w zakresie zasad ustalania ekwiwalentu pieniężnego za niewykorzystany urlop wypoczynkowy dla policjantów.