Działalność gospodarcza w rozumieniu prawa obejmuje także zorganizowane zarządzanie nieruchomościami nastawione na zysk, mimo statutowego charakteru działań podmiotu. Oddalenie skargi kasacyjnej potwierdza zasadność kwalifikacji takiej działalności jako gospodarczej w kontekście podatku od nieruchomości.

Budynek, który zachowuje cechy konstrukcyjne, takie jak fundamenty, ściany i nawet tymczasowe pokrycie dachowe, podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, nawet jeśli nie jest wykończony lub użytkowany.

Decyzja NSA odmawia uznania skargi kasacyjnej, podzielając stanowisko WSA o naruszeniu zasady proporcjonalności poprzez brak możliwości miarkowania dodatkowej opłaty od środków spożywczych na podstawie art. 12i ust. 1 ustawy o zdrowiu publicznym.

Zarządzanie nieruchomościami przez fundację, które zgodnie ze statutem generuje środki na cele statutowe, stanowi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości według stawek odpowiednich dla działalności gospodarczej.

Odpowiedzialność byłego członka zarządu za zaległości podatkowe potwierdzona; przepisy Ordynacji nie naruszają Konstytucji ani prawa wspólnotowego.

Sprzedaż nieruchomości przez skarżącego, jako działanie zorganizowane, ciągłe i nastawione na zysk, stanowi działalność gospodarczą, skutkującą opodatkowaniem przychodów zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 3 u.p.d.o.f., a nie jako przychód z majątku prywatnego.

Składki opłacane przez pracodawcę na rzecz pracownika z tytułu umowy ubezpieczenia na życie z funduszem kapitałowym stanowią przychód ze stosunku pracy w chwili poniesienia przez pracodawcę wydatku, a zastosowanie zwolnienia podatkowego na późniejszym etapie jest nieuzasadnione.

Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. W przypadku wykrycia fikcyjnych faktur, uprawnienie do odliczenia VAT zostaje zakwestionowane, w szczególności gdy strona nie wykazuje należytej staranności w weryfikacji transakcji.

Wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie został uchylony z uwagi na nieważność postępowania, polegającą na pozbawieniu strony możliwości obrony swych praw poprzez brak zawiadomienia o posiedzeniu niejawnym. Sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania.

Przychody z tytułu licencji do oprogramowania komputerowego nie stanowią należności licencyjnych w rozumieniu umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania i nie podlegają opodatkowaniu zryczałtowanym podatkiem dochodowym w Polsce.

W ocenie NSA ustalenie stałego miejsca prowadzenia działalności wymaga obiektywnej analizy zaplecza personalnego i technicznego. Brak dostatecznych dowodów kontroli Skarżącej w Polsce skutkował uchyleniem wcześniejszej decyzji podatkowej.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że ocena instrumentalności wszczęcia postępowania karnego skarbowego w celu zawieszenia przedawnienia wymaga wnikliwej kontroli sądowej. Uchylając wyrok WSA, NSA podkreślił, że takie badanie należy przeprowadzić zgodnie z uchwałą I FPS 1/21.

Naczelny Sąd Administracyjny uchylił wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego i oddalił skargę strony na postanowienie DIAS o stwierdzeniu niedopuszczalności zażalenia, uznając, że staranność organu w wydaniu decyzji oraz brak skutecznego doręczenia czynią zażalenie bezzasadnym.

Decyzja dotycząca podatku od towarów i usług za 2016 rok nie może być uchylona na podstawie nieprawomocnego orzeczenia sądu administracyjnego dotyczącego poprzedniego okresu rozliczeniowego.