Skarżący nie zdołał wykazać naruszenia prawa przez organy. Obowiązek uiszczenia opłaty dodatkowej wynika z ustawy o drogach publicznych i dla swej skuteczności nie wymaga indywidualnego aktu administracyjnego. Skarga kasacyjna została oddalona.

Dokonanie zapłaty podatku przekraczającego 1.000 zł przez inny podmiot nie powoduje wygaśnięcia zobowiązania podatkowego podatnika (art. 62b § 1 pkt 3 o.p.). W przypadku przekroczenia tej kwoty wszczęcie i prowadzenie postępowania egzekucyjnego przez organy podatkowe jest uzasadnione.

Interpretacja indywidualna organu podatkowego, oparta na wadliwie sporządzonym uzasadnieniu prawnym, nie spełnia wymogów art. 14c § 2 Ordynacji podatkowej i podlega uchyleniu; prawidłowa kwalifikacja stacji ładowania pojazdów nie może bazować na nieaktualnych przepisach budowlanych.

Przepisy art. 15zzzzzn2 ustawy covidowej, odnoszące się do terminów zawitych, mogą być stosowane także do materialnoprawnych terminów prawa podatkowego, przy spełnieniu warunków związanych ze stanem epidemii, co obliguje organy do umożliwienia podatnikom przywrócenia terminów.

Naczelny Sąd Administracyjny, oddalając skargę kasacyjną M.T., potwierdził prawidłowość orzeczeń organów podatkowych w zakresie solidarnej odpowiedzialności członka zarządu za zaległości podatkowe spółki, stwierdzając, iż uchybiono obowiązkowi terminowego zgłoszenia upadłości.

Członek zarządu spółki z o.o. jest odpowiedzialny za zaległości podatkowe spółki, jeśli nie złożył wniosku o ogłoszenie upadłości w terminie, niezależnie od liczby wierzycieli. Zobowiązania podatkowe uznaje się za wymagalne, jeśli ich nieuregulowanie trwa ponad trzy miesiące.

Członek zarządu ponosi solidarną odpowiedzialność za zaległości podatkowe spółki w sytuacji braku terminowego zgłoszenia wniosku o ogłoszenie upadłości, nawet jeśli ujawnienie zaległości nastąpiło później.

Domniemanie niewypłacalności dłużnika powstaje po upływie 3 miesięcy od nieuregulowania zobowiązań, niezależnie od liczby wierzycieli, tym samym członkowie zarządu obligatoryjnie są zobowiązani do złożenia wniosku o upadłość spółki. Brak takiego wniosku skutkuje ich odpowiedzialnością za zobowiązania podatkowe.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że brak podstaw do uznania, iż wszczęcie postępowania karnego skarbowego miało charakter instrumentalny i że Spółka nie zadbała o należyte ustalenie miejsca świadczenia usług. Skarżący wykazał należytą staranność w weryfikacji kontrahentów zgodnie z art. 28b ustawy o VAT i standardami prawnymi.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w przypadku posługiwania się fakturami dokumentującymi czynności niedokonane, gdy podatnik świadomie uczestniczył w oszustwie podatkowym.

Faktury dokumentujące czynności pozorne, wystawiane przez podmioty pozorujące prowadzenie działalności gospodarczej i uczestniczące w oszustwie podatkowym, nie stanowią elementu transakcji łańcuchowej w rozumieniu art. 7 ust. 8 ustawy o VAT i nie dają prawa do odliczenia podatku naliczonego.

Decyzja celna ostateczna blokuje weryfikację w postępowaniu podatkowym i implikuje brak przesłanek do zwolnienia z podatku VAT i akcyzy dla importu towarów osobistych.

Instrumentalny charakter działań organów podatkowych w zakresie wpływania na przedawnienie jest niedopuszczalny. Organy muszą prowadzić działania zgodnie z prawem, bez dążenia do sztucznego przedłużania terminów podatkowych.

Złożenie zgłoszenia nabycia spadku w formie elektronicznej musi być potwierdzone Urzędowym Poświadczeniem Odbioru; brak takiego poświadczenia skutkuje niespełnieniem warunku zwolnienia z podatku od spadków i darowizn (art. 4a ust. 1 pkt 1 u.p.s.d.).

Dla uznania gruntów za związane z działalnością gospodarczą nie wystarcza jedynie ich posiadanie przez przedsiębiorcę; konieczne jest realne, bądź potencjalne ich wykorzystywanie w działalności gospodarczej, a zwolnienie z podatku obejmuje tylko infrastrukturę kolejową faktycznie udostępnianą przewoźnikom.

Dofinansowanie otrzymane przez podatnika w celu realizacji projektu, które jedynie pokrywa poniesione koszty, a nie wpływa bezpośrednio na cenę świadczonych usług, nie stanowi podstawy opodatkowania w rozumieniu art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Dofinansowanie na pokrycie kosztów projektu edukacyjnego jest nieopodatkowane VAT, gdyż nie ma bezpośredniego wpływu na cenę świadczonych usług, a więc nie zwiększa podstawy opodatkowania.

Pojęcie usługi świadczonej w sposób ciągły, o której mowa w art. 19a ust. 3 u.p.t.u., obejmuje świadczenie usług transportowych i spedycyjnych o powtarzalnym charakterze z ustalonymi terminami rozliczeń, co nie wyklucza możliwości wyodrębnienia dat rozpoczęcia i zakończenia poszczególnych usług.

Dofinansowanie pokrywające koszty realizacji projektu bez wpływu na cenę usług nie zwiększa podstawy opodatkowania VAT, nie wpływając na obrót podatnika. Przede wszystkim odnosi się do dotacji kosztowych o charakterze zakupowym.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że postanowienie o nałożeniu podwyższonej opłaty za odpady komunalne jest nieważne, jeżeli nie dokonano prawidłowego powiadomienia właściciela nieruchomości o naruszeniu obowiązku segregacji, co stanowi przesłankę regulowaną art. 6ka ustawy o utrzymaniu czystości.