Sąd utrzymał w mocy decyzję Wojewódzkiego Sądu, uznając brak podstaw do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej jako rażąco naruszającej prawo, podkreślając iż decyzja nie może stać się przedmiotem ponownego merytorycznego badania.

Skarga kasacyjna podlega oddaleniu, albowiem zarzut błędnej wykładni art. 13 ust. 1 ustawy o wywłaszczeniu był bezzasadny, jako że przepis ten nie stanowił podstawy prawnej w rozstrzyganej sprawie.

Sprostowanie decyzji administracyjnej polegające na poprawieniu oczywistej omyłki pisarskiej dotyczącej powierzchni działki jest dopuszczalne, jeśli wadliwość zapisu wynika z błędu w postrzeganiu standardów geodezyjnych oraz znajduje bezpośrednie potwierdzenie w materiale sprawy, nie zmieniając merytorycznego rozstrzygnięcia decyzji.

Decyzja ustalająca opłatę adiacencką na osobę będącą następcą prawnym właściciela nieruchomości jest zgodna z prawem, nawet przy braku faktycznego wybudowania infrastruktury technicznej, gdy jest ona jedynie planowana w uchwale scaleniowej.

Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził brak podstaw do przyznania Polskim Kolejom Państwowym prawa własności nieruchomości z mocy prawa, uznając, że przynależała ona do gminy na skutek komunalizacji. Zarząd nieruchomością nie może być domniemany, wymaga formalnego tytułu prawnego.

Nie stanowi rażącego naruszenia prawa skierowanie decyzji administracyjnej do zmarłego współwłaściciela nieruchomości, którego spadkobiercy są nieustaleni, jeśli odszkodowanie za tę nieruchomość złożono do depozytu sądowego. Orzeczenie o stwierdzeniu nieważności takich decyzji z tego powodu jest niezasadne, gdyż postępowanie przygotowawcze uzasadniało ich wydanie.

W kontekście ustalania warunków zabudowy, rozumienie frontu działki nie odnosi się do całej granicy przylegającej do drogi, a tylko do odcinka zapewniającego komunikację. Organy administracyjne mają prawo odstępować od wcześniejszych błędnych stanowisk, jeżeli jest to zgodne z prawem.

Minister Rolnictwa i Rozwoju Wsi, kierując się ustawowym obowiązkiem ochrony gruntów rolnych o najwyższej klasie bonitacyjnej, słusznie odmówił zmiany ich przeznaczenia na cele nierolnicze, mimo przeciwnych opinii innych organów, a Naczelny Sąd Administracyjny potwierdził prawidłowość tej decyzji.

Stwierdza się, że zaskarżone postanowienie o odmowie wszczęcia postępowania w sprawie różnicy między zasiłkiem dla opiekuna a świadczeniem pielęgnacyjnym za lata 2019–2020 jest prawidłowe, gdyż uprzednio została zakończona tożsama sprawa, skutkiem czego jest res iudicata.