Organ podatkowy nie naruszył przepisów o doręczeniach, kierując korespondencję na adres widniejący w ewidencji, który skarżący sam potwierdził jako adres zamieszkania w dokumentach, co potwierdza prawidłowość doręczenia i skuteczność decyzji.
Z uzgodnieniem decyzji o warunkach zabudowy wszczętej przed nowelizacją, należy stosować przepisy art. 7 ust. 2a ustawy o ochronie gruntów rolnych i leśnych w brzmieniu sprzed nowelizacji, biorąc pod uwagę ich powiązanie z ustawą o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym w poprzednim brzmieniu.
Sąd kasacyjny uznał, że brak jest podstaw dla oceny nieruchomości w kontekście norm dekretu o reformie rolnej, gdy przejęcie nastąpiło na podstawie innych przepisów. Skarga kasacyjna nie wykazała naruszenia prawa, zatem została oddalona.
Brak okazania wymaganej dokumentacji w trakcie kontroli przez przedsiębiorcę transportowego, obowiązanego do rejestrowania czasu pracy kierowców w przypadku przewozów przekraczających 50 km, uzasadnia nałożenie kary pieniężnej, o ile uniemożliwia to przeprowadzenie efektywnej kontroli zgodnie z obowiązującymi przepisami.
Operator publicznego transportu zbiorowego jest zobligowany do uzyskania zaświadczenia potwierdzającego uprawnienie do wykonywania takich przewozów, co weryfikowane jest przez organy kontrolne, a jego brak uzasadnia nałożenie kary pieniężnej.
Decyzja Ministra Finansów o zwrocie nienależnie uzyskanej kwoty części oświatowej subwencji ogólnej przez Powiat W. została uchylona z uwagi na błędne zastosowanie przepisów dotyczących wyliczenia zwrotu.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną stwierdzając, iż nie wykazano całkowitej nieściągalności należności na ubezpieczenia społeczne, zgodnie z art. 28 u.s.u.s. Wskazane przez skarżącą okoliczności nie stanowią usprawiedliwionych podstaw do umorzenia.
Rażące naruszenie obowiązków informacyjnych poprzez nieujawnienie istotnych niepewności finansowych uprawnia KNF do nałożenia kary na członka zarządu spółki publicznej. Decyzja o karze pozostaje w zgodności z wymogami prawnymi i uzasadniona jest wcześniejszym ukaraniem emitenta.
Wykonywanie przewozu okazjonalnego pojazdem niespełniającym kryteriów konstrukcyjnych określonych w art. 18 ust. 4a ustawy o transporcie drogowym uzasadnia nałożenie kary, niezależnie od zgłoszenia licencji. Zamówienie takiego przewozu poprzez aplikację mobilną potwierdza jego charakter zarobkowy i nie zwalnia z wymogów przewozu okazjonalnego.
Przepis art. 100d ustawy o pomocy obywatelom Ukrainy dotyczy wszystkich cudzoziemców, co usprawiedliwia zawieszenie terminów rozpatrywania ich wniosków, niezależnie od narodowości. Stwierdzenie bezczynności organu w przypadku wniosku obywatelki Filipin było nieuzasadnione.
NSA orzekł, że decyzja cofająca wypis z licencji wspólnotowej i zawieszająca wydawanie nowych świadectw kierowców jest zgodna z prawem, jako że wynika z ustalonego naruszenia przepisów unijnych dotyczących niewłaściwego wykorzystywania świadectwa kierowcy, co obliguje organ do wydania decyzji bez możliwości uznaniowości.
Profesjonalny zarządzający transportem drogowym nie może powoływać się na nieznajomość przepisów czy wyjątkowych okoliczności pandemii COVID-19 jako podstawy do uniknięcia kary, gdy formalnie ogłoszono przepisy niestosowania pewnych ulg.
W przypadku nieuzupełnienia braków formalnych odwołania poprzez dostarczenie pełnomocnictwa organ podatkowy może prawidłowo pozostawić takie odwołanie bez rozpatrzenia. Skarga kasacyjna musi jasno uzasadniać podstawy naruszenia prawa, w przeciwnym razie nie zasługuje na uwzględnienie.
Podwyższenie kapitału zakładowego spółki kapitałowej, dokonane przez jednostki gospodarki uspołecznionej, które na dzień 1 lipca 1984 r. było zwolnione z opłaty skarbowej, winno być zwolnione z podatku od czynności cywilnoprawnych na mocy art. 7 ust. 1 Dyrektywy 69/335/EWG.
Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną dotyczącą odpowiedzialności podatkowej osób trzecich za zobowiązania spółki, wskazując na brak zarzutów proceduralnych umożliwiających kasacyjny przegląd ustaleń faktycznych sądu I instancji.