Oddalenie skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. w P. z powodu braku podstaw do jej uwzględnienia oraz potwierdzenie słuszności rozstrzygnięć wcześniejszych instancji w zakresie opłaty adiacenckiej.

Zamierzenie budowlane, które jest sprzeczne z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie może uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo istniejącej decyzji o warunkach zabudowy. Plan miejscowy ma nadrzędność nad decyzją o warunkach zabudowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie nienależnie pobranych płatności w ramach programu wsparcia grup producentów rolnych jest bezzasadna. Organ prawidłowo zastosował przepisy oraz udowodnił istnienie sztucznych warunków dla uzyskania korzyści.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Skarga kasacyjna złożona przez P.S.A. jest niedopuszczalna z powodu braku legitymacji do jej wniesienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo uwzględnił obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego zgodnie z Dyrektywą 2011/92/UE.

Ocena projektu złożonego przez C. N. została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na jej wynik; w związku z tym, sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego.

Skarga kasacyjna w sprawie odmowy przywrócenia terminu do uzupełnienia braków formalnych odwołania jest bezzasadna, jeśli wnioskodawca nie wykazał obiektywnych przeszkód ani braku winy, uzasadniając swoje czynności pomyłką formalną.

Zgodnie z art. 170 P.p.s.a., sąd związany jest wcześniejszym prawomocnym wyrokiem w tożsamym stanie faktycznym i prawnym, co uniemożliwia nowe rozstrzygnięcie w kwestii związku przyczynowego między brakiem zatrudnienia skarżącej a sprawowaną przez nią opieką.

Decyzje ostateczne deklarujące nabycie prawa nie podlegają zmianie w trybie art. 154 § 1 KPA, gdy wykazują konkretne skutki prawne dla stron. Skarga kasacyjna nie uzasadniała, iż nie doszło do nabycia praw przez żadną ze stron, co potwierdzało orzeczenie sądu pierwszej instancji.

Realizacja prawa do wyboru świadczenia pielęgnacyjnego wymaga rezygnacji z konkurencyjnego świadczenia poprzez formalne uchylenie decyzji o jego przyznaniu. Zmiany prawne po 1 stycznia 2024 r. nie mogą stanowić podstawy do uznania prawa, jeśli przesłanki nie były spełnione wcześniej.

W przypadku odmowy udostępnienia informacji publicznej uznawanej za przetworzoną, organ musi przedstawić szczegółowe uzasadnienie co do nakładów przetworzenia oraz szczególnej istotności dla interesu publicznego.