Nałożenie kary pieniężnej za nieosiągnięcie wymaganego poziomu recyklingu według art. 9x ust. 2 pkt 1 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach opiera się na zasadzie odpowiedzialności obiektywnej, niezależnie od winy podmiotu ponoszącego odpowiedzialność.

Decyzje dotyczące przekazania mienia ogólnonarodowego gminie w trybie uznania administracyjnego muszą opierać się na wykazaniu aktualnego związku tego mienia z realizacją zadań własnych gminy. W przypadku istniejącego takiego związku, należy rozważyć również interes społeczny i słuszny interes strony przy podejmowaniu decyzji.

Wysokość przewidywanego zobowiązania podatkowego ma charakter deklaratoryjny i nie stanowi o rzeczywistej wysokości zobowiązania podatkowego, która to określana jest dopiero w decyzji wymiarowej. Istotą decyzji zabezpieczającej jest dokonanie zabezpieczenia środków na zobowiązanie podatkowe, a nie precyzyjne wykazania wysokości tego zobowiązania. Kwestia szczegółowego badania wysokości zobowiązania

Podmiot wpisany do rejestru w zakresie odbierania odpadów ma obowiązek złożenia sprawozdania zerowego nawet bez faktycznej działalności, a przepisy art. 189f k.p.a. mogą być stosowane w zakresie odstąpienia od kar administracyjnych, jeśli spełnione są odpowiednie przesłanki.

Artykuł 74 § 2 k.p.a. w zw. z art. 256 ust. 1 p.w.p. wyraźnie przewiduje dopuszczalność zaskarżenia postanowienia wyłącznie w przypadku odmowy umożliwienia stronie postępowania dostępu do akt sprawy, a zatem od postanowienia oddalającego wniosek o utajnienie akt sprawy, stronie nie służy środek odwoławczy, a w konsekwencji w takiej sytuacji organ stwierdza niedopuszczalność złożonego przez stronę wniosku