Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że zmiana zaświadczenia ostatecznego na podstawie art. 155 k.p.a. może być dokonana tylko zgodnie z przepisami, w ramach których je wydano, a interes społeczny i słuszny interes strony nie uzasadniają zmiany decyzji ostatecznej w kontekście mienia zabużańskiego.

Zaniechanie przez organ przekazania wniosku o środowiskowe informacje do właściwego podmiotu narusza przepisy o dostępie do informacji o środowisku. Organ powinien ustalić właściwość innego podmiotu lub wezwać wnioskodawcę do uzupełnienia wniosku.

Farma fotowoltaiczna jest instalacją odnawialnego źródła energii, dla której art. 61 ust. 3 u.p.z.p. znosi wymóg stosowania zasady dobrego sąsiedztwa i dostępu do drogi publicznej. Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną, potwierdzając tę kwalifikację.

Rada Gminy, określając w regulaminie częstotliwość wywozu nieczystości ciekłych, może kierować się lokalnymi uwarunkowaniami, z zastrzeżeniem obowiązku nieprzekroczenia ustawowych delegacji normatywnych poprzez brzmienie przepisów nieprecyzyjne i nieodpowiadające konkretnej regule postępowania.

Odsetki od środków zdeponowanych na rachunkach bankowych powiatu, pochodzące z dotacji celowych, stanowią dochód własny powiatu i nie podlegają zwrotowi do budżetu państwa, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy o dochodach jednostek samorządu terytorialnego.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że zgodność lokalizacji przedsięwzięcia z planem miejscowym jest podstawowym kryterium oceny przy wydaniu decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach i negatywny wynik tej oceny skutkuje odmową wydania decyzji.

Sprzeciw od niepodjętych czynności kontrolnych sanitarno-administracyjnych jest niezasadny, a umorzenie postępowania w takim przypadku zgodne z prawem. Kontrola musi być faktycznie wszczęta, by sprzeciw przedsiębiorcy odnosił skutki proceduralne.

Nie spełnienie przesłanek dotyczących znikomej wagi naruszenia oraz zaprzestania naruszania prawa przez stronę uzasadnia brak możliwości odstąpienia od nałożenia kary pieniężnej zgodnie z art. 189f § 1 pkt 1 k.p.a., co skutkuje utrzymaniem decyzji administracyjnych karzących.

Wobec zgromadzonych dowodów, M.P., jako posiadacz odpadów, ponosi odpowiedzialność za nielegalne przemieszczenie odpadów do Litwy bez stosownych zgłoszeń i zezwoleń, zgodnie z art. 24 i 25 rozporządzenia 1013/2006. Skarga kasacyjna oddalona.

Działalność produkcyjna polegająca na przetwarzaniu odpadów tworzyw sztucznych w związku z produkcją folii, jako element działalności przemysłowej, może być prowadzona na terenach przemysłowo-usługowych, jeżeli nie jest to wyłącznym przeznaczeniem terenu zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

W czasie trwania stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii, na podstawie art. 15 zzr ustawy COVID-19, można zawiesić bieg terminu przewidzianego dla zgłoszenia przemieszczenia zwierząt, nawet jeśli termin ten wynika z regulacji unijnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał za konieczne uchylenie wyroku WSA oraz decyzji organów administracyjnych z powodu niespełnienia przesłanek ustawowych, co do oceny związku rezygnacji z zatrudnienia z niezbędnością opieki nad osobą niepełnosprawną, spełniającą kryteria świadczenia pielęgnacyjnego.

Brak wykazania przez Polskie Koleje Państwowe S.A. posiadania gruntu Skarbu Państwa na dzień 5 grudnia 1990 r. wyklucza stwierdzenie nabycia użytkowania wieczystego z mocy prawa na podstawie art. 34 ustawy o komercjalizacji PKP.

W przypadku bezemisyjnego połączenia spółek w trybie art. 5151 k.s.h., brak emisji udziałów wyklucza powstanie przychodu podlegającego opodatkowaniu na podstawie art. 12 ust. 1 pkt 8d u.p.d.o.p.

Dla zawieszenia uznania organizacji producentów owoców i warzyw wystarczające jest wszczęcie postępowania karnego in rem, bez potrzeby oczekiwania na prawomocny wyrok, jeśli istnieje podejrzenie nadużycia funduszy unijnych.