Art. 15 zzzzzn2 ust. 1 pkt 5 ustawy o COVID-19 znajduje zastosowanie również do terminów prawa podatkowego przewidzianych w art. 169 § 1 Ordynacji podatkowej, chroniąc podatników przed negatywnymi skutkami uchybienia terminom w okresie pandemii, a wezwania do uzupełnienia braków formalnych powinny być formułowane precyzyjnie i jednoznacznie, aby nie rodziły negatywnych konsekwencji dla podatnika. Teza

Dotacja na pokrycie bieżących kosztów prowadzenia działalności gospodarczej w ramach przeciwdziałania skutkom pandemii COVID-19 może być przyznana jedynie przedsiębiorcom, którzy spełniają wszystkie wskazane normatywne przesłanki, w tym prowadzenie działalności gospodarczej na dzień wskazany w przepisach. Teza od Redakcji

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15zze4 ust. 1 ustawy o COVID-19 oraz § 7 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 26 lutego 2021 r. oznacza faktyczne prowadzenie działalności gospodarczej na dzień 31 marca 2021 roku, a niespełnienie tego warunku skutkuje brakiem uprawnienia do otrzymania dotacji.

Stwierdzenie nieważności aktu prawa miejscowego przez sąd administracyjny nie implikuje konieczności następczego stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnych wydanych na jego podstawie; decyzje te podlegają wzruszeniu w trybie postępowania administracyjnego. Teza od Redakcji

Decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego wydana bez skutecznego zawiadomienia wszystkich stron może być uznana za wydaną z naruszeniem prawa, nawet jeśli organ twierdzi, że dokonano obwieszczeń zgodnie z przepisami administracyjnymi.

Ograniczenie prawa zabudowy wprowadzone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego przez uchwałę Rady Miejskiej Gminy jest zgodne z prawem, jeśli uzasadnione jest ochroną ładu przestrzennego, interesem publicznym, potrzebą ochrony środowiska oraz zgodnością z przyjętym studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Przepis art. 59h ustaw Prawo budowlane z 1994 r. nie ma zastosowania wobec decyzji wydanej w trybie art. 42 ust. 1 ustawy Prawo budowlane z 1974 r. Sprawa stwierdzenia nieważności decyzji udzielającej pozwolenia na użytkowanie na podstawie tego przepisu ustawy Prawo budowlane z 1974 r. nie jest sprawą uregulowaną w art. 1 ustawy zmieniającej z 13 lutego 2020 r. Decyzja wydana w trybie art. 42 ust.1

Kontynuacja funkcji zabudowy w obszarze analizowanym jako wymóg warunków zabudowy nie oznacza wyłącznie powielenia identycznej funkcji, lecz nie może również kolidować z istniejącymi funkcjami zabudowy, co stanowi ustawowe ograniczenie prawa zabudowy i własności zgodne z art. 61 ust. 1 pkt 1 u.p.z.p. oraz art. 64 ust. 3 Konstytucji RP.

Zarządca drogi może odmówić wydania zezwolenia na lokalizację zjazdu z drogi krajowej, jeżeli lokalizacja ta zagraża bezpieczeństwu ruchu drogowego, zgodnie z art. 29 ust. 1 i ust. 4 ustawy o drogach publicznych oraz warunkami technicznymi określonymi w przepisach wykonawczych.

Gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych oraz przeciwdziałania narkomanii uchwalony przez radę gminy na podstawie delegacji ustawowych ma charakter aktu wewnętrznego i nie stanowi aktu prawa miejscowego.

Oddalenie skargi kasacyjnej uzasadnione jest brakiem podstaw do stwierdzenia naruszeń proceduralnych oraz błędów w ocenie prawnej przez sąd pierwszej instancji, co potwierdza zgodność zaskarżonego postanowienia z normami prawa.

Zgodnie z ustawą o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, nawet incydentalne naruszenie obowiązku selektywnego zbierania odpadów komunalnych skutkuje obowiązkiem nałożenia podwyższonej opłaty, bez względu na skalę zaniechania czy jego przyczyny.