Pracodawca ma prawo do dofinansowania wynagrodzenia pracownika niepełnosprawnego w ramach efektu zachęty, mimo braku formalnego orzeczenia w chwili zatrudnienia, jeżeli świadomość pracodawcy o niepełnosprawności istniała na podstawie oświadczenia pracownika.

Poniesienie kosztów płacy w rozumieniu art. 26a ust. 1a1 pkt 3 ustawy o rehabilitacji oznacza faktyczną zapłatę przez pracodawcę, a nie księgowanie wpłat przez ZUS. Uchybienia w interpretacji tego przepisu przez organ administracyjny i sąd uzasadniają konieczność ponownego rozpatrzenia.

Brak fizycznego przedstawienia orzeczenia o niepełnosprawności w chwili zatrudnienia nie wyklucza spełnienia efektu zachęty, pod warunkiem posiadania przez pracodawcę wiedzy o niepełnosprawności zatrudnianego pracownika. Organ przy wydawaniu decyzji musi dokonać pełnej oceny dowodowej uwzględniając oświadczenia stron.

Warunkiem uzyskania dofinansowania jest wiedza pracodawcy o niepełnosprawności pracownika w chwili zatrudnienia, a nie fizyczne posiadanie orzeczenia; samo oświadczenie pracownika może tę wiedzę potwierdzać.

Efekt zachęty, warunkujący przyznanie dofinansowania, spełniony jest, gdy pracodawca ma wiedzę o niepełnosprawności pracownika; formalne orzeczenie nie musi być dostarczone w dniu zatrudnienia.

Podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur, które nie dokumentują rzeczywistych zdarzeń gospodarczych. Faktury takie, określane jako "puste", nie spełniają wymogu "strony materialnej" niezbędnej dla opodatkowania VAT.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że decyzje organów administracyjnych powinny być procedowane na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami z 1997 r., jeśli nie zakończono ich wydaniem decyzji ostatecznej przed jej wejściem w życie, odrzucając zarzuty skargi kasacyjnej.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że decyzja administracyjna o przyznaniu prawa użytkowania wieczystego na podstawie ustawy o gospodarce nieruchomościami była prawidłowa, a skarga kasacyjna prokuratora była nieuzasadniona z braku konkretnych podstaw kasacyjnych.

Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że dowody zgromadzone w postępowaniu administracyjnym były wystarczające do ustalenia, iż nośnik reklamowy znajdował się w pasie drogowym, co uzasadniało nałożenie administracyjnej kary pieniężnej na spółkę za zajęcie tego pasa bez zezwolenia.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził, że skuteczne nabycie prawa użytkowania wieczystego z dniem 5 grudnia 1990 r. wymaga przedłożenia przez wnioskodawcę jednoznacznych dokumentów potwierdzających zarząd nieruchomości, co nie miało miejsca w tej sprawie. Skarga kasacyjna została oddalona.

Pracodawca ma prawo do dofinansowania wynagrodzenia pracownika z niepełnosprawnością, jeśli posiada wiedzę o jego statusie w dniu zatrudnienia, nawet bez formalnego orzeczenia. Brak fizycznego orzeczenia nie wyklucza efektu zachęty, jeśli świadomość niepełnosprawności istniała wcześniej.

W postępowaniu o przywrócenie terminu na złożenie wniosku strona obowiązana jest uprawdopodobnić brak winy w uchybieniu terminowi. Okoliczności uprawdopodobniające brak winy muszą być szczegółowo wskazane i wynikać z materiału dowodowego sprawy. Brak precyzyjnego uzasadnienia uzasadnia odmowę przywrócenia terminu.