Oddalenie skargi kasacyjnej L. sp. z o.o. w P. z powodu braku podstaw do jej uwzględnienia oraz potwierdzenie słuszności rozstrzygnięć wcześniejszych instancji w zakresie opłaty adiacenckiej.

Naczelny Sąd Administracyjny orzekł, iż rażące naruszenie prawa poprzez skierowanie decyzji do osoby zmarłej uzasadnia stwierdzenie nieważności całego orzeczenia, wykluczając stwierdzenie nieważności w części, gdyż utrudniłoby to właściwe przyznanie prawa użytkowania wieczystego.

Nieruchomości, które są w posiadaniu przedsiębiorcy oraz są faktycznie lub potencjalnie związane z prowadzeniem działalności gospodarczej, podlegają opodatkowaniu stawkami przewidzianymi dla takich nieruchomości, niezależnie od ich fizycznego wykorzystania do tej działalności.

Zamierzenie budowlane, które jest sprzeczne z aktualnie obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie może uzyskać pozwolenia na budowę, pomimo istniejącej decyzji o warunkach zabudowy. Plan miejscowy ma nadrzędność nad decyzją o warunkach zabudowy zgodnie z Prawem budowlanym.

Ocena projektu złożonego przez C. N. została przeprowadzona w sposób naruszający prawo, co miało istotny wpływ na jej wynik; w związku z tym, sprawa została przekazana do ponownego rozpatrzenia przez Zarząd Województwa Wielkopolskiego.

Skarga kasacyjna P. Sp. z o.o. w sprawie nienależnie pobranych płatności w ramach programu wsparcia grup producentów rolnych jest bezzasadna. Organ prawidłowo zastosował przepisy oraz udowodnił istnienie sztucznych warunków dla uzyskania korzyści.

Naczelny Sąd Administracyjny postanowił oddalić skargę kasacyjną w sprawie o umorzenie należności składkowych, potwierdzając prawidłowość decyzji organu i wyroku sądu I instancji. Postępowanie administracyjne zostało przeprowadzone z poszanowaniem zasad proceduralnych oraz przepisów materialnych prawa ubezpieczeń społecznych.

Skarga kasacyjna złożona przez P.S.A. jest niedopuszczalna z powodu braku legitymacji do jej wniesienia, a Wojewódzki Sąd Administracyjny prawidłowo uwzględnił obowiązek prowspólnotowej wykładni prawa krajowego zgodnie z Dyrektywą 2011/92/UE.

Udostępnienie informacji publicznej przetworzonej wymaga wykazania szczególnej istotności dla interesu publicznego (art. 3 ust. 1 pkt 1 u.d.i.p.). Ogólność argumentów o ochronie praworządności i praw pracowniczych nie wykazuje tego wymogu. Pracownicy samorządowi różnią się od pracowników socjalnych, a ich wynagrodzenia są regulowane odrębnymi przepisami.

Naczelny Sąd Administracyjny orzeka, że niewłaściwa wykładnia art. 57 rozporządzenia 1083/2006 oraz brak ustaleń dotyczących nieoszukańczego bankructwa uzasadniają uchylenie wyroku WSA i ponowne rozpoznanie sprawy.