Do uzyskania świadczenia pielęgnacyjnego wystarczające jest niepodejmowanie zatrudnienia przez osobę ubiegającą się o świadczenie w związku z koniecznością sprawowania opieki nad osobą bliską, która jej wymaga, od dnia ustanowienia stopnia niepełnosprawności tej osoby, bez względu na wcześniejszy okres nieaktywności zawodowej opiekuna.
Przy rozpatrywaniu wniosku o przyznanie świadczenia pielęgnacyjnego, kluczowym aspektem jest ocena, czy opieka świadczona przez wnioskodawcę nad osobą niepełnosprawną faktycznie uniemożliwia podjęcie lub kontynuowanie pracy zarobkowej. Ocena musi opierać się na rzeczywistym zakresie i natężeniu wymaganej opieki, nie zaś na uprzedniej aktywności zawodowej wnioskodawcy. Decydujące znaczenie ma zatem
W postępowaniu administracyjnym, możliwość stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej jest uzależniona od spełnienia ściśle określonych przesłanek prawnych wymienionych w art. 156 § 1 k.p.a., które dotyczą m.in. naruszenia przepisów prawa materialnego lub procesowego, mających istotny wpływ na treść decyzji.
Zgodnie z art. 100c ust. 3 i 4 ustawy o pomocy, w okresie od 15 kwietnia do 31 grudnia 2022 r., w przypadku opóźnień w działaniu organów administracji publicznej wynikających z masowego napływu obywateli Ukrainy spowodowanego konfliktem zbrojnym, organy nie ponoszą negatywnych konsekwencji w postaci grzywien czy sum pieniężnych na rzecz skarżących za niewydanie rozstrzygnięć w terminach określonych
Art. 28 ustawy o systemie ubezpieczeń społecznych w ogóle nie odnosi się do kwestii przedawnienia zaległości składkowych.
1. Zgodnie z art. 61 § 4 Kodeksu postępowania administracyjnego o wszczęciu postępowania z urzędu lub na żądanie jednej ze stron należy zawiadomić wszystkie osoby będące stronami w sprawie. Jest to przepis jasny i jednoznaczny w swej wymowie, nakładający na organ prosty obowiązek ustalenia w pierwszej kolejności kręgu stron postępowania, a następnie ich powiadomienia o toczącej się sprawie i przysługujących
Interpretacja art. 67a § 1 Ordynacji podatkowej wymaga od organu podatkowego stwierdzenia zaistnienia ważnego interesu podatnika lub interesu publicznego, by móc umorzyć zaległości podatkowe; przy czym ocena braku tych przesłanek przez organ podatkowy, niezakwestionowana w skardze kasacyjnej, determinuje decyzje sądów administracyjnych w kwestii umorzenia.