Rażące naruszenie prawa jako przesłanka do stwierdzenia nieważności decyzji administracyjnej musi być stwierdzone w sposób oczywisty, bez jakichkolwiek wątpliwości, uwzględniający obowiązujący w dniu wydania decyzji stan faktyczny i prawny.

Sprostowanie oczywistej omyłki w treści decyzji podatkowej, na mocy art. 215 § 1 Ordynacji podatkowej, nie może prowadzić do istotnej zmiany merytorycznej rozstrzygnięcia, przekształcającej nadwyżkę podatku VAT w zobowiązanie podatkowe, gdyż takie działanie wykracza poza zakres korekty błędu oczywistego i wpływa na prawa i obowiązki podatnika w sposób zasadniczy.

W świetle przepisów Ordynacji podatkowej, zaliczenie nadpłaty podatku na poczet zaległości podatkowych następuje z mocy prawa i nie zależy ani od uznania organu podatkowego, ani od dyspozycji podatnika, a postanowienie w tej sprawie ma charakter formalny i potwierdza wykonanie czynności rachunkowo-technicznej.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 i 2a ustawy o rybactwie śródlądowym, obowiązek prowadzenia racjonalnej gospodarki rybackiej przez uprawnionego do rybactwa wymaga stosowania się do zasad określonych w operacie rybackim, w tym przestrzegania maksymalnych rocznych dawek zarybienia oraz zakresu gatunków ryb dopuszczonych do wprowadzenia do wód obwodu rybackiego.

Naruszenie stosunków wodnych na gruncie, wynikające z działań właściciela, może być przedmiotem decyzji administracyjnych nakazujących ich przywrócenie, a decyzje takie podlegają kontroli sądowej w granicach wcześniejszych, prawomocnych orzeczeń, które wiążą zarówno sądy, jak i organy administracyjne w sprawie.