W ocenie związku nieruchomości z prowadzeniem działalności gospodarczej, konieczne jest uwzględnienie statusu podatnika oraz charakteru jego działalności, a nie tylko fakt posiadania nieruchomości. Nieruchomość może być związana z działalnością gospodarczą, nawet jeśli nie jest faktycznie wykorzystywana w tej działalności, pod warunkiem, że jest możliwe jej potencjalne wykorzystanie.

Naruszenie zasad prawa Unii Europejskiej przez krajowy przepis prawa podatkowego dotyczący ograniczenia okresu oprocentowania nadpłaty podatku wynikającego z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej uniemożliwiające pełne dochodzenie roszczeń, wymaga pominięcia krajowego przepisu na rzecz pierwszeństwa zasady wynikającej z prawa Unii.

Artykuł 78 § 5 pkt 1 i 2 ustawy Ordynacja podatkowa, ograniczający prawo do oprocentowania nadpłaty podatku do okresu 30 dni od dnia publikacji wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, jest niezgodny z zasadą skuteczności i lojalnej współpracy zawartą w art. 4 ust. 3 Traktatu o Unii Europejskiej, jeżeli uniemożliwia to podatnikowi niebędącemu stroną postępowania przed TSUE skuteczne dochodzenie

Związek gruntu, budynku lub budowli z prowadzeniem działalności gospodarczej należy oceniać na podstawie faktycznego, bądź potencjalnego wykorzystywania nieruchomości w działalności gospodarczej podmiotu, który taką działalność prowadzi, a nie wyłącznie na podstawie ich posiadania przez przedsiębiorcę lub inny podmiot gospodarczy; przy czym do uznania nieruchomości za związane z działalnością gospodarczą