Zawarcie transakcji mających realny charakter w świetle prawa cywilnego, lecz tworzonych wyłącznie w celu uzyskania korzyści podatkowej, której przyznanie byłoby sprzeczne z celem przepisów o VAT, stanowi nadużycie prawa w rozumieniu art. 88 ust. 3a pkt 4 lit. c) ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli te transakcje byłyby rzeczywiście wykonane i dokumentowane.

Zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a., organ administracji publicznej ma obowiązek wezwać wnoszącego do usunięcia braków formalnych w wyznaczonym terminie, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.

W przypadku wniesienia skargi w postaci dokumentu elektronicznego - uzupełnienie braków formalnych takiej skargi powinno nastąpić w sposób przewidziany dla tej formy wnoszenia skargi.

W świetle ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, decyzje dotyczące udzielenia ochrony międzynarodowej opierają się na szczegółowej analizie indywidualnej sytuacji cudzoziemca z uwzględnieniem zarówno aspektów prawnych, jak i humanitarnych, przy czym procedura i kryteria oceny zgłoszonych wniosków powinny być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa krajowego

1. Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego, umowy zawarte przez związek rewizyjny na sporządzenie protokołu z działalności spółdzielni mieszkaniowej stanowiły umowy o dzieło, a nie umowy o świadczenie usług. Kluczowe było tu uznanie, że istotą umów było osiągnięcie konkretnego rezultatu (przeprowadzenie lustracji i sporządzenie protokołów), a nie same czynności prowadzące do tego rezultatu. 2. W kontekście

Zasada podlegania ex lege ubezpieczeniom społecznym należy do norm o charakterze ius cogens, co prowadzi do wniosku o podleganiu obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym z mocy prawa i z tej przyczyny czynność prawna nie może zniwelować powstających na tym tle obowiązków publicznoprawnych. Oznacza to, że w kontekście podlegania obowiązkowym ubezpieczeniom społecznym decydującej wagi nie można przypisać