Działalność organu władzy publicznej, realizowana w interesie ogółu mieszkańców, nie mająca na celu osiągania stałego dochodu i finansowana ze środków publicznych, nie podlega uznaniu za działalność gospodarczą, a co za tym idzie, nie może być traktowana jako czynność podlegająca opodatkowaniu VAT, nawet jeżeli otrzymuje dotacje mające bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.
Dla celów opodatkowania podatkiem od nieruchomości, w konsekwencji zmian definicji obiektu budowlanego od 28 czerwca 2015 r., niezbędne jest wykazanie, że instalacje kolejki linowej zapewniają możliwość użytkowania tego obiektu zgodnie z przeznaczeniem oraz że zostały wzniesione z użyciem wyrobów budowlanych, w celu zaliczenia całego obiektu jako budowli.
1. Zgodnie z art. 627 Kodeksu cywilnego, umowy zawarte przez związek rewizyjny na sporządzenie protokołu z działalności spółdzielni mieszkaniowej stanowiły umowy o dzieło, a nie umowy o świadczenie usług. Kluczowe było tu uznanie, że istotą umów było osiągnięcie konkretnego rezultatu (przeprowadzenie lustracji i sporządzenie protokołów), a nie same czynności prowadzące do tego rezultatu. 2. W kontekście
W przypadku wniesienia skargi w postaci dokumentu elektronicznego - uzupełnienie braków formalnych takiej skargi powinno nastąpić w sposób przewidziany dla tej formy wnoszenia skargi.
Zgodnie z art. 64 § 2 k.p.a., organ administracji publicznej ma obowiązek wezwać wnoszącego do usunięcia braków formalnych w wyznaczonym terminie, z pouczeniem, że nieusunięcie tych braków spowoduje pozostawienie podania bez rozpoznania.
W świetle ustawy o udzielaniu cudzoziemcom ochrony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, decyzje dotyczące udzielenia ochrony międzynarodowej opierają się na szczegółowej analizie indywidualnej sytuacji cudzoziemca z uwzględnieniem zarówno aspektów prawnych, jak i humanitarnych, przy czym procedura i kryteria oceny zgłoszonych wniosków powinny być zgodne z obowiązującymi przepisami prawa krajowego
Orzeczenie administracyjne wydane kilkadziesiąt lat temu i korzystające z domniemania zgodności z prawem może zostać uznane za wadliwe, jeżeli istnieje jednoznaczny dowód złożenia wniosku dekretowego oraz jeżeli naruszenie przepisów jest oczywiste, przy jednoczesnym zachowaniu ostrożności w eliminowaniu decyzji z obrotu prawnego z uwagi na upływ czasu.