1. Przygotowanie wykładu, nawet gdy przekazywana w nim wiedza wykracza poza zwykły poziom i granice programowe oraz jest w sposób indywidualny dostosowywana do potrzeb słuchaczy, nie może stanowić podstawy do przyjęcia, że w takim wypadku mamy do czynienia z dziełem. Jedynie wyjątkowo wygłoszenie wykładu można zakwalifikować jako dzieło, o ile wykładowi można przypisać cechy utworu, a ten warunek spełnia

Działalność organów samorządu terytorialnego, w tym stanowienie aktów prawa miejscowego, musi opierać się na wyraźnych upoważnieniach ustawowych. Przekroczenie tych uprawnień, kręgu osób uprawnionych do udziału w głosowaniu nad budżetem obywatelskim poza ramami upoważnień określonych w art. 5a ust. 7 pkt 4 ustawy o samorządzie gminnym, stanowi istotne naruszenie prawa.

Podstawą kwalifikacji prawnej budowli jako obiektu budowlanego jest zgodność z definicją prawną, zawartą w przepisach prawa budowlanego, które wymagają wykonywania oceny indywidualnej każdego z elementów. Nie można przy tym odwoływać się do pojęcia całości techniczno-użytkowej, które obowiązywało w stanie prawnym przed 28 czerwca 2015 r.

Bieżące prowadzenie odrębnej ewidencji w rozumieniu art. 30cb ust. 2 u.p.d.o.f. przez podatnika osiągającego dochody w ramach pozarolniczej działalności gospodarczej z kwalifikowanych praw własności intelektualnej (art. 30ca) oznacza ich prowadzenie w sposób umożliwiający prawidłowe sporządzenie zeznania podatkowego za dany rok podatkowy, w przewidzianym dla tej czynności terminie.

Zgodnie z art. 22 § 2a ordynacji podatkowej, istnieje możliwość ubiegania się przez podatników o obniżenie zaliczek na podatek dochodowy. W tym celu podatnik musi wykazać, że standardowo obliczane zaliczki są zbyt wysokie w stosunku do przewidywanego podatku należnego za dany rok podatkowy.

W kwalifikacji prawnej budowli w ujęciu podatkowym, kluczowe jest ustalenie, czy obiekt spełnia kryteria obiektu budowlanego według definicji zawartej w przepisach prawa podatkowego i budowlanego. Nie można opierać się jedynie na rodzaju obiektu ani na koncepcji całości techniczno-użytkowej.

Przez zwrot legislacyjny "zajęte na prowadzenie działalności gospodarczej" należy rozumieć okoliczność faktyczną polegającą na rzeczywistym/fizycznym wykorzystywaniu (zajęciu) całości albo określonej części budynku mieszkalnego na prowadzenie działalności gospodarczej, tj. prowadzeniu w tej części budynku działalności gospodarczej w rozumieniu art. 1a ust. 1 pkt 4 u.p.o.l. Za zajęte na prowadzenie