Organ interpretacyjny nie może wymagać od wnioskodawcy, by jego ocena prawna we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej stanowiła część wyczerpującego opisu stanu faktycznego, a obowiązkiem organu jest dokonanie oceny prawnej stanowiska wnioskującego na tle przedstawionych przez niego okoliczności faktycznych.

Gdy standardowe metody określania proporcji odliczenia podatku naliczonego nie odpowiadają specyfice działalności gospodarczej podatnika, możliwe jest stosowanie przez podatnika indywidualnie dostosowanego sposobu obliczania tej proporcji, co lepiej odzwierciedla faktyczne wykorzystanie towarów i usług w ramach działalności opodatkowanej.

Ponowne wszczęcie postępowania w sprawie stwierdzenia nadpłaty podatku od towarów i usług jest niedopuszczalne, gdy w tej samej sprawie wydana została już ostateczna decyzja administracyjna i nie doszło do zmiany stanu faktycznego.

Do przerwania biegu terminu przedawnienia zobowiązania podatkowego dochodzi w chwili zastosowania środka egzekucyjnego w postępowaniu zabezpieczającym, o którym podatnik zostaje zawiadomiony, natomiast obowiązek przechowywania oraz odtwarzania dokumentów księgowych w celu skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego ciąży na podatniku.

W sytuacji zarzutu naruszenia przepisów postępowania przez sąd pierwszej instancji w skardze kasacyjnej, niezbędne jest wykazanie istnienia związku przyczynowego pomiędzy uchybieniem procesowym a rozstrzygnięciem sprawy oraz uprawdopodobnienie, że gdyby do naruszenia nie doszło, mogłoby to wpłynąć na odmienne rozstrzygnięcie sprawy przez sąd.

W świetle prawa podatkowego, do odliczenia podatku naliczonego z tytułu VAT upoważniają jedynie te faktury, które odzwierciedlają rzeczywiste zdarzenia gospodarcze; wystawienie tzw. 'pustych faktur' nie może stanowić podstawy do takiego odliczenia, a akceptacja i wykorzystanie faktur nieodzwierciedlających rzeczywistych czynności gospodarczych przez podatnika może świadczyć o jego świadomym uczestnictwie