Skoro ani art. 73 ustawy z dnia 13 października 1998 r. - Przepisy wprowadzające, ani żaden inny przepis tej ustawy nie zawiera wyjaśnienia pojęcia drogi publicznej, to należy w tym względzie odwołać się do przepisów ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Zawarte w art. 73 ust. 1 ustawy sformułowanie "nieruchomości zajęte pod drogi publiczne" oznacza nieruchomości, na których urządzono

Przepis art. 137 ust. 1 u.g.n. nie łączy z faktem niewydania pozwolenia na budowę dla zrealizowanego celu wywłaszczenia możliwości podważania zrealizowania tego celu, jako przesłanki zbędności nieruchomości na cel wywłaszczenia.

Nie można doprowadzić do stwierdzenia nieważności decyzji komunalizacyjnej w braku jednoznacznego wykazania, czy grunty majątku podpadały lub nie podpadały pod działanie art. 2 ust. 1 lit. e dekretu PKWN, a co za tym idzie wykazania czy art. 5 ust. 1 przepisów wprowadzających nie miał zastosowania do przedmiotowej nieruchomości.

Skoro zawieszenie prawa do emerytury skutkuje wstrzymaniem jej wypłaty, to uznać należy, że eliminuje się w ten sposób negatywną przesłankę wyłączającą nabycie prawa do świadczenia pielęgnacyjnego (art. 17 ust. 5 pkt 1 lit. a u.ś.r.).

Przepis art. 10 ustawy o drogach publicznych regulujący kwestię pozbawienia drogi dotychczasowej kategorii stanowi wyraz założonej przez ustawodawcę alokacji dróg zgodnie z ich funkcją w sieci dróg i zgodnie z podziałem na drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne. Ustalone w nim reguły odnoszą się do dwóch odrębnych przypadków, w których dojdzie do potrzeby dekategoryzacji dróg publicznych. Pierwszy przypadek

Gdy bezpośrednią przyczyną braku podejmowania zatrudnienia przez rodzica jest nauka w szkole, a nie konieczność opieki nad niepełnosprawnym dzieckiem, nie przysługuje mu świadczenie pielęgnacyjne.