W odniesieniu do tego zarzutu na początku stwierdzić należy, że w świetle art. 174 p.p.s.a. tworzenie w skardze kasacyjnej niespójnej zbitki przepisów – szeregu norm prawnych, które miał rzekomo naruszyć sąd pierwszej instancji, bez wskazania konkretnie, na czym polega naruszenie każdej z tych norm, nie może być uznane za prawidłowe wskazanie podstaw kasacyjnych.

Wskazać należy, że naruszenie prawa materialnego może przejawiać się w dwóch postaciach: jako błędna wykładnia albo jako niewłaściwe zastosowanie określonego przepisu prawa. Podnosząc zarzut naruszenia prawa materialnego przez jego błędną wykładnię wykazać należy, że sąd mylnie zrozumiał stosowany przepis prawa, natomiast uzasadniając zarzut niewłaściwego zastosowania przepisu prawa materialnego wykazać

Jak podkreśla się w doktrynie Możemy w tym przypadku mówić o szczególnym rodzaju wywłaszczenia, w związku z tym, że dochodzi do ograniczenia prawa rzeczowego (własności lub użytkowania wieczystego), bez zgody osoby uprawnionej, w trybie decyzji administracyjnej. Ten szczególny charakter wyraża się w tym, że obowiązują tu odmienne niż przy wywłaszczeniu właściwym zasady i tryb obciążania nieruchomości

Wykładnia językowa art. 2 ust. 2 u.p.d.o.f. pozwala na stwierdzenie, że do wyłącznych kryteriów określających dzialalność jako rolniczą należą wyłącznie czynności podejmowane w zakresie wytwarzania, hodowli, chowu i produkcji wymienionych w tym przepisie produktów, materiałów czy zwierząt. Niewystarczające do uznania za działalność rolniczą jest posiadanie statusu beneficjenta dopłat bezpośrednich,