W piśmiennictwie trafnie przeto wskazuje się, że art. 135 p.p.s.a. zatem określa jedynie zakres uprawnień orzeczniczych sądu administracyjnego i należy przyjąć, że nieskorzystanie przez sąd z przewidzianych w tym przepisie uprawnień nie może stanowić podstawy do zarzutu naruszenia przez sąd prawa.

Naczelny Sąd Administracyjny stwierdza, że procedura administracyjna służy do tego, aby prawidłowo zastosować przepisy prawa materialnego a strony postępowania chcąc uzyskać szybkie rozstrzygnięcie w sprawie, powinny współdziałać z organami w przeciwnym razie nasuwa się pytanie, czemu ma służyć to trwające już kilka lat postępowanie.

Wskazać należy, iż zarówno pojęcia interesu społecznego jak i słusznego interesu strony nie zostały ustawowo zdefiniowane, co powoduje, że treść nadaje im organ orzekający. W dotychczasowym orzecznictwie sądów administracyjnych jednolicie przyjmuje się, że kontrola decyzji opartej na uznaniu administracyjnym ma ograniczony zakres i sprowadza się do zbadania, czy zaskarżona decyzja nie nosi cech dowolności