Przepis art. 24 § 1 pkt 5 k.p.a. ma chronić bezstronność i obiektywizm orzekania. Nie można skutecznie twierdzić, że "przyznanie się przez organ administracji publicznej do popełnienia błędu" i uwzględnienie skargi narusza bezstronność i obiektywizm orzekania.

Droga wewnętrzna to droga, która nie jest drogą publiczną, gdyż nie jest zlokalizowana w pasie drogowym dróg publicznych, ale spełnia kryteria uznania jej za drogę publiczną, bo jej uregulowanie znajduje się w tej ustawie, a treść przepisu ją normującą uznaje ją za drogę.

Przyjmuje się, że orzeczenie sądu pierwszej instancji uchyla się spod kontroli instancyjnej w przypadku braku wymaganych prawem części (np. nieprzedstawienia stanu sprawy, czy też niewskazania lub niewyjaśnienia podstawy prawnej rozstrzygnięcia), a także wówczas, gdy będą one co prawda obecne, niemniej jednak obejmować będą treści podane w sposób niejasny, czy też nielogiczny, uniemożliwiający jednoznaczne

Należy pamiętać, że prawidłowe ustalenie stanu faktycznego sprawy stanowi warunek konieczny chociaż jeszcze niewystarczający prawidłowego jej rozstrzygnięcia. Zawsze niewyjaśnienie lub niedostateczne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy będzie prowadziło do wydania wadliwej decyzji. Realizację obowiązku dokładnego wyjaśnienia stanu faktycznego organ administracji powinien rozpocząć od ustalenia rzeczywistej

Istnienie interesu społecznego, jako drugi z wymogów dopuszczenia organizacji społecznej do udziału w postępowaniu, wymaga uwzględnienia wypowiedzi doktryny i orzecznictwa, zgodnie z którymi nie ma trwałej, stałej definicji interesu społecznego. Jego treść jest ciągle zmieniającą się kompozycją i balansem różnorodnych wartości określonego społeczeństwa w określonym czasie. Podkreśla się więc, że przy

Zadaniem Sądu administracyjnego jest ocena zgodności z prawem zaskarżonego aktu i przeprowadzonego postępowania administracyjnego, w tym ocena, czy organ administracji publicznej w sposób wyczerpujący zebrał i rozpatrzył cały materiał dowodowy. Sąd pierwszej instancji nie ustalał stanu faktycznego sprawy, a oceniał prawidłowość jego wyjaśnienia i ustalenia przez organy administracji publicznej.

W orzecznictwie sądowym wskazuje się, że sytuacja, gdy strona została pozbawiona możności obrony swych praw ma miejsce wówczas, gdy wskutek uchybień procesowych strona nie mogła brać i nie brała udziału w postępowaniu bądź w jego istotnej części, a skutki tych uchybień nie mogły być usunięte na rozprawie poprzedzającej wydanie wyroku. Bez znaczenia pozostaje przy tym to, czy pozbawienie strony możności

W judykaturze panuje już ugruntowany pogląd, że nie jest możliwe orzekanie w jednej decyzji administracyjnej o uznaniu świadczenia za nienależne oraz o zwrocie świadczenia nienależnego.