Jak przyjmuje judykatura, nie ma możliwości skutecznego powołania się na zarzut wadliwego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy nie zakwestionowano równocześnie ustaleń faktycznych, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie. Jest to konsekwencją faktu, że błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami

W orzecznictwie utrwalony jest pogląd, że użyte w art. 5 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane pojęcie uzasadnionych interesów osób trzecich należy interpretować w oparciu o przesłanki obiektywne, a zatem w oparciu o zgodność z przepisami, w tym techniczno-budowlanymi, z normami obowiązującymi w budownictwie. O naruszeniu interesu osób trzecich można mówić jedynie wtedy, gdy

Jak przyjmuje judykatura do wykazania związku przyczynowego między naruszeniem prawa a wynikiem sprawy, tj. do wskazania stosowną argumentacją, że gdyby nie doszło w sprawie do zarzucanego naruszenia, to mogłoby zapaść w sprawie inne rozstrzygnięcie niż kwestionowane skargą kasacyjną, że naruszenia prawa były na tyle istotne, że kształtowały lub współkształtowały treść kwestionowanego rozstrzygnięcia

Przyznanie danemu podmiotowi statusu strony w postępowaniu administracyjnym stanowi podstawę do ochrony jego interesów. Nie ulega wątpliwości, że interes prawny stanowiący podstawę przyznania legitymacji strony w postępowaniu administracyjnym jest kategorią materialnoprawną, a kategoria tych przepisów jest różnorodna i sięga różnych dziedzin prawa.

Pojęcie "przewlekłość postępowania" obejmować będzie opieszałe, niesprawne i nieskuteczne działanie organu, w sytuacji gdy sprawa mogła być załatwiona w terminie krótszym, jak również nieuzasadnione przedłużanie terminu załatwienia sprawy. Przewlekłość postępowania odmiennie od bezczynności organu zachodzi, gdy zwłoka w rozpoznaniu sprawy przez organ jest nadmierna (rażąca) i nie znajduje uzasadnienia

Z uwagi na odpowiednie stosowanie art. 163 § 2 w zw. z art. 167 i art. 227 § 1 Ppsa, zarządzenie wzywające do uiszczenia wpisu, wydane na podstawie art. 220 § 1 zdanie drugie tej ustawy, w przypadku kwestionowania przez przewodniczącego wydziału podanej w skardze wartości przedmiotu zaskarżenia, wymaga uzasadnienia i nie może ograniczać się wyłącznie do podania podstawy prawnej wyliczenia tej opłaty

Polski ustawodawca był uprawniony do utrzymania ograniczenia prawa do odliczenia podatku od towarów i usług naliczonego z tytułu zakupu paliwa, a na ograniczenie to pozwalała mu klauzula stand still, ustanowiona w art. 176 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE.

Naczelny Sąd Administracyjny wielokrotnie wskazywał, że zameldowanie służy jedynie celom ewidencyjnym, przepisy meldunkowe nie mogą służyć utrzymaniu fikcji pobytu w lokalu pozostającym własnością innej osoby, która rzeczywiście w nim nie przebywa, a jedynie rości sobie prawo do zamieszkania w nim. Wymeldowanie jest aktem rejestracji danych dotyczących pobytu określonej osoby i jako takie nie rodzi

Jak przyjmuje judykatura, "nie ma możliwości skutecznego powołania się na zarzut wadliwego zastosowania prawa materialnego w sytuacji, gdy nie zakwestionowano równocześnie ustaleń faktycznych, na których oparto skarżone rozstrzygnięcie. Jest to konsekwencją faktu, że błędne zastosowanie (bądź niezastosowanie) przepisów materialnoprawnych zasadniczo każdorazowo pozostaje w ścisłym związku z ustaleniami

W orzecznictwie sądów administracyjnych niejednokrotnie wyrażony został pogląd, że kserokopia dokumentu urzędowego może być środkiem dowodowym w postępowaniu administracyjnym. Nie ulega wątpliwości, że nieuwierzytelniona kserokopia dokumentu urzędowego nie może korzystać z mocy dowodowej oryginału dokumentu. Różnica ich mocy dowodowej polega na tym, że kserokopia właściwie uwierzytelniona korzysta

Tymczasowe zameldowanie (zgłoszenie czasowego pobytu) pod innym adresem nie pozbawia dotychczasowego adresu (aktualnego stałego zameldowania) prawnej funkcji mieszkania w rozumieniu art. 42 § 1 k.p.a.