Trzeba zauważyć, że ustalanie warunków dla nowej zabudowy jest działaniem zorientowanym na przyszłość. Organy administracji publicznej modyfikują bowiem w takim przypadku dotychczasowy ład przestrzenny, a nie odtwarzają dawne uwarunkowania architektoniczno-urbanistyczne.

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej. Ponadto w przypadku podniesienia w skardze kasacyjnej jednocześnie zarzutów naruszenia przepisów postępowania i prawa materialnego należy w pierwszej kolejności

W orzecznictwie przyjmuje się jednak, że taki obiekt budowlany nie stanowi w świetle art. 3 pkt 2 i 4 pr. bud. ani budynku, ani obiektu małej architektury. Jako cechy wiaty wymienia się posiadanie fundamentu, dachu, brak ścian oraz posadowienie budowli na słupach.

Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje kontroli bezpośrednio zaskarżonego wyroku, a nie zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie wyroku Sądu pierwszej instancji oparto na krótkiej relacji podjętych przez organ czynności wraz z ogólnikową oceną, mogącą w zasadzie stanowić uniwersalną wypowiedź adekwatną do innych spraw podatkowych obejmujących kwestie dowodowe.

Postępowanie odszkodowawcze prowadzone w trybie procesu cywilnego jest postępowaniem odrębnym od postępowania prowadzonego w przedmiocie ulgi podatkowej (art. 67a § 1 O.p.). Zgodnie bowiem z art. 260 O.p., do odpowiedzialności odszkodowawczej stosuje się przepisy prawa cywilnego. Artykuły 417, 4171 i 4172 k.c. stanowią samodzielną podstawę odpowiedzialności Skarbu Państwa i jednostek samorządu terytorialnego

W konkretnym stanie faktycznym może okazać się, iż to nie właściciel obiektu powinien być podmiotem kary pieniężnej wymierzonej za samowolne zajęcie pasa drogowego. Chodzi w szczególności o sytuację, gdy zostanie wykazane, że osobą, która faktycznie dokonała zajęcia pasa drogowego przez umieszczenie określonego obiektu, jest osoba inna niż właściciel tego obiektu, a okoliczności sprawy nie pozwalają

Podjęcie się przewozu pomimo braku przekonania, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie przewoźnika od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

Należy podkreślić, że uchyleniu lub zmianie mogą ulec jedynie takie decyzje niewadliwe, które mają charakter uznaniowy lub przy wydaniu których organ administracji ma do wyboru pewną gamę rozstrzygnięć, z których każde jest zgodne z prawem. Nie jest to możliwe w przypadku decyzji związanej, która nie przewiduje dla organu możliwości wyboru rozstrzygnięcia zgodnego z prawem. Ten rodzaj decyzji powoduje

Związanie Naczelnego Sądu Administracyjnego granicami skargi kasacyjnej oznacza, że jest on władny badać naruszenie jedynie tych przepisów, które zostały wyraźnie wskazane przez stronę skarżącą. Ze względu na ograniczenia wynikające z przywołanych regulacji prawnych, Naczelny Sąd Administracyjny nie może we własnym zakresie konkretyzować zarzutów skargi kasacyjnej, uściślać ich, ani w inny sposób korygować

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. jako samodzielna podstawa skargi kasacyjnej może jednak okazać się skuteczny, jeżeli sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wydanego orzeczenia pominie jeden z elementów ujętych w tym przepisie lub nie wskaże, w jaki sposób przyjął stan faktyczny, na którym oparł rozstrzygnięcie.

Zaświadczenie o samodzielności lokalu jest dokumentem urzędowym potwierdzającym, że dany lokal spełnia wymogi samodzielności lokalu. Jest ono niezbędne dla dokonania czynności wydzielenia lokalu, jako samodzielnej nieruchomości lokalowej z nieruchomości głównej. Wydzielenie zaś lokalu jako odrębnej nieruchomości jest niezbędne do ustanowienia dla danego lokalu prawa odrębnej własności. Czynności te

Sąd nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej.

Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji - w ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego - przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 8 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Podjęcie się przewozu pomimo braku wiedzy, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm dotyczących rzeczywistej masy całkowitej samochodu ciężarowego świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie go od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

W orzecznictwie NSA przyjmuje się, iż stroną postępowania w przedmiocie umieszczenia reklamy w pasie drogowym, a zatem obowiązanym do uzyskania stosownej decyzji zarządcy drogi jest właściciel danej reklamy. On jest w tym zakresie podmiotem stosunku publicznoprawnego w relacjach z organem administracji publicznej. To właściciel reklamy umieszczonej w pasie drogowym bez zgody zarządcy drogi jest biernie

Nabycie wierzytelności w imieniu własnym i na własne ryzyko, w sytuacji gdy cena za wierzytelności ustalona została poniżej ich wartości nominalnej i odzwierciedla ich rzeczywistą wartość z chwili sprzedaży, nie może być traktowana jako odpłatna usługa ściągania długów, stwierdzając w odniesieniu do takiej czynności, że wnioskodawcy nie przysługuje żadne wynagrodzenie i nie podlega ona w związku z

W orzecznictwie wyrażono pogląd, że dla prawidłowej oceny czy dana inwestycja może potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko niezbędne jest dokładne określenie parametrów zarówno poszczególnych urządzeń jak i całego przedsięwzięcia. Wykładnia systemowa § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko prowadzi bowiem do wniosku, że celem ustawodawcy

Termin, o którym mowa w art. 51 ust. 2 u.p.z.p. należy liczyć od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, nawet w sytuacji, gdy wniosek ten nie jest kompletny.