Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej. Ponadto w przypadku podniesienia w skardze kasacyjnej jednocześnie zarzutów naruszenia przepisów postępowania i prawa materialnego należy w pierwszej kolejności

W doktrynie i judykaturze podkreśla się, iż dokumentami, o których mowa w tym przepisie są zarówno dokumenty urzędowe, jak i prywatne. Najczęściej przyjmuje się, że podrobienie dokumentu polega na sporządzeniu dokumentu przy zachowaniu pozorów, jak gdyby dokument i zawarte w nim oświadczenie pochodziło od innej osoby niż ta, w której imieniu został sporządzony. Natomiast przerobienie dokumentu polega

Naczelny Sąd Administracyjny dokonuje kontroli bezpośrednio zaskarżonego wyroku, a nie zaskarżonej decyzji. Uzasadnienie wyroku Sądu pierwszej instancji oparto na krótkiej relacji podjętych przez organ czynności wraz z ogólnikową oceną, mogącą w zasadzie stanowić uniwersalną wypowiedź adekwatną do innych spraw podatkowych obejmujących kwestie dowodowe.

Dla wystąpienia skutku z art. 70 § 6 pkt 1 O.p. konieczne jest aby podatnik został poinformowany, że przedawnienie nie następuje, bo jego bieg został zawieszony w związku z wszczęciem postępowania karnoskarbowego.

Termin, o którym mowa w art. 51 ust. 2 u.p.z.p. należy liczyć od dnia złożenia wniosku o wydanie takiej decyzji, nawet w sytuacji, gdy wniosek ten nie jest kompletny.

W piśmiennictwie podkreśla się, że wszczęcie takiego postępowania może nastąpić wyłącznie na wniosek strony postępowania zwykłego, przy czym o tym czy dana osoba posiada ten przymiot nie decyduje faktyczne uczestnictwo w tym postępowaniu, lecz posiadanie własnego interesu prawnego w rozumieniu art. 28 K.p.a.. W orzecznictwie dominuje pogląd, że tylko przepis prawa materialnego stanowiąc podstawę interesu

Dokumentacja projektowa i założenia przyjęte w niej przez inwestora i projektanta podlegają szczegółowej analizie i krytycznej weryfikacji także w zakresie dotyczącym prawidłowości wyznaczenia obszaru oddziaływania obiektu przez organ administracji architektoniczno- budowlanej w toku postępowania w sprawie pozwolenia na budowę.

W orzecznictwie wyrażono pogląd, że dla prawidłowej oceny czy dana inwestycja może potencjalnie znacząco oddziaływać na środowisko niezbędne jest dokładne określenie parametrów zarówno poszczególnych urządzeń jak i całego przedsięwzięcia. Wykładnia systemowa § 3 ust. 1 rozporządzenia w sprawie przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko prowadzi bowiem do wniosku, że celem ustawodawcy

Naczelny Sąd Administracyjny nie jest uprawniony do samodzielnego dokonywania konkretyzacji zarzutów skargi kasacyjnej, a upoważniony jest do oceny zaskarżonego orzeczenia wyłącznie w granicach przedstawionych we wniesionej skardze kasacyjnej. Ponadto w przypadku podniesienia w skardze kasacyjnej jednocześnie zarzutów naruszenia przepisów postępowania i prawa materialnego należy w pierwszej kolejności

W orzecznictwie sądowym przyjmuje się zgodnie, że zarzut dotyczący naruszenia tego przepisu może być uzasadniony jedynie wówczas, gdy uzasadnienie wyroku sądu zawiera braki w zakresie elementów w tym przepisie określonych, które uniemożliwiają przeprowadzenie instancyjnej kontroli tego orzeczenia. Za pomocą tego zarzutu nie można skutecznie podważyć stanowiska Sądu co oceny stanu faktycznego sprawy

Do kontroli subsumcji danego stanu faktycznego pod zastosowany przepis prawa materialnego można zatem przejść dopiero wówczas, gdy okaże się, że stan faktyczny przyjęty w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony.

Uzasadnienie zarzutu błędnej wykładni wymaga przeprowadzenia wywodu prawnego odnośnie naruszonego przepisu, jak i wskazania jak należy ten przepis rozumieć i dlaczego dokonana w zaskarżonym wyroku interpretacja jest błędna. Z kolei w przypadku zarzutu niewłaściwego zastosowania wskazanego przepisu prawa materialnego, konieczne jest wyjaśnienie, dlaczego przyjęty za podstawę prawną zaskarżonego wyroku

Zarzut naruszenia art. 141 § 4 p.p.s.a. jako samodzielna podstawa skargi kasacyjnej może jednak okazać się skuteczny, jeżeli sąd pierwszej instancji w uzasadnieniu wydanego orzeczenia pominie jeden z elementów ujętych w tym przepisie lub nie wskaże, w jaki sposób przyjął stan faktyczny, na którym oparł rozstrzygnięcie.

Podjęcie się przewozu pomimo braku wiedzy, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm dotyczących rzeczywistej masy całkowitej samochodu ciężarowego świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie go od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.

Podjęcie się przewozu pomimo braku przekonania, że pojazd nie narusza dopuszczalnych norm świadczy o niedochowaniu należytej staranności i nie pozwala na uwolnienie przewoźnika od odpowiedzialności za przejazd pojazdem nienormatywnym.