W orzecznictwie i piśmiennictwie zgodnie przyjmuje się, że w sytuacji oparcia skargi kasacyjnej na obydwu podstawach ustawowych, jako pierwsze podlegają rozpoznaniu zarzuty dotyczące naruszenia przepisów postępowania. Dopiero bowiem po przesądzeniu, że stan faktyczny przyjęty przez sąd w zaskarżonym wyroku jest prawidłowy albo nie został skutecznie podważony, można przejść do skontrolowania subsumcji

W doktrynie i orzecznictwie przyjmuje się, że regulacja zawarta w art. 155 K.p.a. w zasadzie odnosi się do decyzji uznaniowych. Nie wyklucza się także sytuacji w których rozstrzygnięcie w części ma charakter związany i uchylenie takiej decyzji na podstawie tego przepisu jest możliwe, jeśli uchylenie lub zmiana nie odnosi się do związanej części weryfikowanego rozstrzygnięcia. Podkreślić należy, że

Trybunał Konstytucyjny podkreślił, że dodatkowym argumentem, zdecydowanie przemawiającym za objęciem kontrolą konstytucyjną wszystkich wypadków przekształcenia, w oderwaniu od podmiotu będącego publicznym właścicielem nieruchomości, jest konieczność zachowania równego standardu w odniesieniu do wszystkich uprawnionych.

W sytuacji, kiedy skarga kasacyjna zarzuca naruszenie prawa materialnego oraz naruszenie przepisów postępowania, co do zasady w pierwszej kolejności rozpoznaniu podlega zarzut naruszenia przepisów postępowania.

Przez pojęcie skierowanie decyzji należy rozumieć określenie w drodze decyzji, postanowienia praw i obowiązków oznaczonego podmiotu. Oznacza to, że nie można utożsamiać pojęcia skierowania decyzji w rozumieniu przepisu z faktem doręczenia decyzji. Dla możliwości stwierdzenia nieważności decyzji czy postanowienia nie mają znaczenia prawnego okoliczności, które wystąpią już po ich wydaniu dotyczące np

Dla porządku trzeba wskazać, że kwestia interpretacji pojęcia "pełnienia obowiązków członka zarządu" kilkakrotnie była już przedmiotem rozważań Naczelnego Sądu Administracyjnego. Wskazywano, że sformułowanie "pełnienie" należy wiązać z zajmowaniem stanowiska od momentu powołania do odwołania. W innych orzeczeniach wywodzono zaś, że pojęcie to należy odnosić do kontekstu faktycznego sprawy i nie można