W orzecznictwie przyjmuje się, że zwrot "nie będąc związany zarzutami i wnioskami skargi" oznacza, że sąd ma prawo, a jednocześnie obowiązek dokonania oceny zgodności z prawem zaskarżonego aktu administracyjnego nawet wówczas, gdy dany zarzut nie został podniesiony w skardze. Sąd nie jest przy tym skrępowany sposobem sformułowania skargi, przytoczonymi argumentami, zgłoszonymi wnioskami, zarzutami

Już jednorazowe wykonanie czynności opodatkowanej pozwala zagranicznej spółce odliczyć podatek naliczony z tytułu wydatków poniesionych na prowadzenie działalności w Polsce.

Podkreślenia wymaga, że podstawową cechą sankcji administracyjnych jest oparcie ich nie na zasadzie winy, lecz na zasadzie bezprawności, a na samym obiektywnym fakcie naruszenia prawa. Ponadto wysokość kar administracyjnych jest ściśle określona w przepisach prawa, które nie pozostawiają organom administracji wymierzającym te kary uznania co do ich wysokości w konkretnym przypadku.

W ocenie Naczelnego Sądu Administracyjnego, w świetle powyższych ustaleń, organ dopuścił się bezczynności w sprawie rozpoznania spornego wniosku. Jednakże bezczynność ta nie nastąpiła z rażącym naruszeniem prawa. Organowi koncesyjnemu nie można bowiem zarzucić opieszałości w rozpoznaniu sprawy. Natomiast powodem tego stanu rzeczy był spór prawny, o którym wyżej mowa.

W orzecznictwie jak i w piśmiennictwie przyjmuje się, że naruszenie prawa materialnego przez jego niewłaściwe zastosowanie może mieć postać błędnej subsumcji, wyrażającej się w niezgodności między ustalonym stanem faktycznym a hipotezą zastosowanej normy prawnej lub też na błędnym przyjęciu czy zaprzeczeniu związku zachodzącego między faktem ustalonym w procesie a normą prawną.

Zgodnie z poglądami prezentowanymi w doktrynie i orzecznictwie sądowoadministracyjnym, kryterium braku winy jako przesłanka zasadności wniosku wiąże się z obowiązkiem strony dołożenia szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Brak winy w uchybieniu terminu powinien być oceniany z uwzględnieniem wszystkich okoliczności konkretnej sprawy, w sposób uwzględniający obiektywny miernik

Istota oraz szczególna moc dowodowa dokumentu urzędowego odnosi się przede wszystkim do tego, co zostało w takim dokumencie "urzędowo stwierdzone". W doktrynie podnosi się, że zwiększona moc dowodowa dokumentu urzędowego sprowadza się do przyjęcia dwóch domniemań, tj. prawdziwości (autentyczności) oraz zgodności z prawdą twierdzeń w nim zawartych (wiarygodności). Dzięki domniemaniu zgodności z prawdą