Postępowanie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym wywołane skargą kasacyjną podlega zasadzie dyspozycyjności i nie polega na ponownym rozpoznaniu sprawy w jej całokształcie, lecz ogranicza się do rozpatrzenia poszczególnych zarzutów przedstawionych w skardze kasacyjnej w ramach wskazanych podstaw kasacyjnych. Istotą tego postępowania jest bowiem weryfikacja zgodności z prawem orzeczenia wojewódzkiego

Zachowanie się przez stronę, zgodnie z udzielonymi jej przez organ informacjami nie może powodować dla strony ujemnych konsekwencji, a wątpliwości co do stanu faktycznego nie powinny być rozstrzygane na niekorzyść strony, co zasadnie podnosi skarżąca powołując w skardze kasacyjnej dorobek orzeczniczy Sądu Najwyższego i NSA.

Zgodnie z utrwalonym od szeregu lat orzecznictwem sądowoadministracyjnym, prowadzenie postępowania z udziałem osoby nieżyjącej a także wydanie w stosunku do niej decyzji administracyjnej dowodzi, że decyzja taka została wydana z rażącym naruszeniem prawa.

Prawo do rekompensaty przyznaje się jako całość za utratę konkretnego mienia wszystkim uprawnionym, którzy spełniają wymogi ustawowe. Jest to prawo wspólne dla wszystkich uprawnionych. W przypadku wielu uprawnionych, których wnioski są zasadne, każdy z nich otrzymuje stosowną część (według udziału we współwłasności lub udziału spadkowego), a nie oddzielne prawo do rekompensaty.