Doręczenie jest obowiązkiem organu i powinno być dokonane prawidłowo, a nie wadliwie, z zastosowaniem właściwych przepisów. Skutki niedoręczenia lub wadliwego doręczenia pisma spoczywają na organie, a nie na podmiocie doręczającym. Dopiero skuteczne prawnie doręczenie stronie decyzji (odmawiającej udostępnienia informacji) racjonalnie usuwa cel skargi o bezczynność, albo popieranie takiej skargi w

W orzecznictwie wskazuje się na konieczność eliminowania sytuacji, w których dopiero kolejne skutki wcześniejszej konkretyzacji normy prawnej w odniesieniu do podmiotu, pośrednio wpływają na sytuację prawną danego podmiotu, wynikającą z zastosowania w stosunku do skarżącego innej już normy prawnej.

Charakterystyczną cechą braków formalnych pozostaje to, że ich usunięcie może nastąpić w stosunkowo prosty sposób. Powołanie się przez organ na treść art. 64 § 2 kpa winno służyć wyłącznie usunięciu braków formalnych i nie może zmierzać do merytorycznej oceny przedstawionego wniosku oraz jego załączników.

Wydanie decyzji jest czynnością prawną właściwego organu administracji publicznej zamykającą ciąg czynności postępowania prowadzących do załatwienia sprawy, wyrażającą na piśmie treść podjętego rozstrzygnięcia. Z chwilą podpisania decyzji mamy do czynienia z wydaniem decyzji w sensie procesowym w tym znaczeniu, że istnieje decyzja administracyjna, a dzień wydania decyzji jest miarodajny dla oceny podstawy

Uzasadnienie wyroku powinno być przede wszystkim tak sporządzone, aby wynikało z niego dlaczego Sąd uznał zaskarżony akt za zgodny lub niezgodny z prawem.

Kwestia tożsamości zakresu sprawy rozpoznawanej przez organ obydwu instancji nie wiąże się z naruszeniem zakazu reformationis in peius, lecz może być rozważana w kontekście naruszenia zasady ogólnej dwuinstancyjności postępowania oraz nakazu przestrzegania właściwości przez organy administracji.

Granice sprawy dotyczącej bezczynności organu w udostępnieniu informacji publicznej wyznacza wskazany we wniesionej do sądu administracyjnego skardze wniosek o udostępnienie informacji publicznej, który według strony wnoszącej skargę nie został załatwiony zgodnie z przepisami ustawy o udostepnieniu informacji publicznej.

Dysponentem informacji publicznej jest wspólnota publicznoprawna (państwo), która z woli ustawodawcy staje się adresatem roszczeń o udostępnienie takiej informacji. Wspólnota publicznoprawna z istoty swojej działa przez podmioty ją reprezentujące. Należy przyjąć, że każdy posiadacz informacji publicznej jest podmiotem dysponującym informacją należącą do wspólnoty i jako taki stanowi w tym zakresie