Równość i powszechność opodatkowania, a także treść art. 190 ust. 3 Konstytucji przemawiają za stosowaniem art. 20 ust. 3 u.p.d.o.f. w okresie odroczenia utraty jego mocy obowiązującej, chyba że wcześniej przepis ten zostanie uchylony przez ustawodawcę.

Art. 199a § 3 O.p. stanowi dopełnienie przepisów regulujących postępowanie podatkowe (art. 122, art. 187 , art. 191 O.p.), które determinują kierunek oraz sposób prowadzenia przez organ podatkowy postępowania dowodowego. To powoduje, że organ podatkowy pomimo wprowadzonej regulacji w art. 199a § 3 O.p., nie został zwolniony z obowiązku kwalifikowania zdarzeń na gruncie prawa podatkowego oraz oceny

W ustawie o VAT w odmienny sposób uregulowano sytuację utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania VAT i rezygnacji z tego prawa przez podatnika. W przypadku utraty prawa do zwolnienia z opodatkowania z uwagi na przekroczenie przez podatnika kwoty obrotu określonej w art. 113 ust. 1 ustawy o VAT ustawodawca przewidział bowiem mechanizm, który powoduje automatyczną, tj. niezależną od woli i działań podatnika

Szóstą dyrektywę Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienioną dyrektywą Rady 2001/115/WE z dnia 20 grudnia 2001 r., należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się ona temu, aby podatnikowi odmówiono prawa do odliczenia

Nie każda choroba usprawiedliwia niedochowanie terminu, a tylko taka, która stanowi przeszkodę nie do przezwyciężenia nawet przy użyciu największego w danych warunkach wysiłku